SAPLANTI 2: Tehlikeli Oyunlar

~62~

Aras'ın kokusunu içime çekerek uyanmıştım.
Bugün onun doğum günüydü. Hala uyurken bir süre onu izledim. Saçlarıyla oynamaya başladığımda gözleri kapalı bir şekilde sırıttı, sanırım uyanmıştı.

"Günaydın doğum günü çocuğu." Diyerek yanağından öptüm. Gözlerini gözlerime kenetlediğinde gülümsedim.

"Hiç başlama Delfin, Doğum günü kutlamadığımı söylemiştim."

"Tamam, evet, biliyorum. Yinede kutladım işte..."
Yaklaşarak alnımdan öptü ve tekrardan kafasını yastığa gömdü.

"Şey diye düşündüm, bugün işin yoksa sinemaya falan mı gitsek?"

"Bi dakika, şuradan telefonumu verir misin?" Gösterdiği yere uzanarak telefonunu aldım ve ona doğru uzattım.

Aras tanımadığım bir ismin numarasını tuşlayarak açmasını bekledi,

"Serkan, ben bugünkü proje çalışması için katılmıyıcam."

"Ne demek katılmıyıcam? Aras Bey, önemli bir şey mi oldu?"

"Evet, önemli. Halledersin sen hadi, kendine iyi bak"

Telefonu kapattığında tekrardan bana döndü,

"Ya önemliyse git Aras! Böyle kendimi kötü hissediyorum ne biliyim seni işinden alıkoymuş gibi"

"Saçmalama, zaten oraya gidince yapacağım tek şey projeleri izlemek. Sevgilim, önemli bir şey olsa söylerim." Diyerek saçımı öptü sırada yüzümü asmayı bıraktım.

"Pekala."

***

Aşağıya inip kahvaltımızı ettikten sonra filmi taktık ve izlemeye başladık...

Aras kolunu omzuma atarak beni kendine doğru çektiğinde gülümseyerek filmi izlemeye devam ettim

O sırada kızıl saçlı kadın elimdeki telefonu bana doğru uzattı,

"Delfin Hanım, telefonunuz yukarıda temizlik yaparken çalmaya başladı. Bende size getirdim..."

Elinden telefonumu alarak teşekkür ettim ve arayan numaraya baktım. Arayan kişi babamdı!

"Kimmiş?" Diye sordu Aras.

"Babam beni niye aramış ki? Onca laftan sonra!"

"Kuzey kesin dün birlikte olduğumuzu babana yetiştirmiştir o da sana bağırmak için aramıştır..! Boşver kapat telefonunu..."

Aras haklıydı, babam beni muhtemelen tekrardan azarlayacaktı. En iyisi konuşmamaktı,

Bir süre daha filme odaklandıktan sonra telefonumun çalması ikimizinde dikkatini dağıtmıştı.

Aras telefonu elimden alarak sinirle açtı ve telefonu hoparlöre aldı;

"Bu kadar önemli ne olabilir Mehmet Aksoy?!" Dedi sinirle.

"Ooo, katil Bey, kızıma iyi bakıyor musun? Yoksa onu tekrardan kesmek için gün mü sayıyorsun?"
Dediğinde sabır diledim. Ağzımı açıp cevap vereceğim sırada Aras sakinliğini koruyarak cevap verdi,

"Öncelikle o artık sizin kızınız değil Mehmet Bey! Hatırlıyorsam en son onu evden kovmuştunuz ve Delfin'de sizi babalıktan reddetmişti?"

"Kes sesini, ukala! Delfin'i aradım." Dediğinde Aras sinirle telefonu bana uzattı.

"Efendim?!" Dedim bıkkınlıkla,

"Kızım seni evden kovdum git başka bir yerde kal ve Aras'ı unutarak dön bu eve diye! Ama sen ne yaptın? Aras'ın yanına gittin, yazıklar olsun!"