"Mga? Ang dami naman n'yan."

"Ay, isang volunteer lang ba gusto mo?"

"Sisigaw na ba ako ng I volunteer?"

"Gusto mo ba?"

Tumawa lang si Rayne. "So 'yong parents mo. . ."

Napailing si Kaye sa biglang change topic. Pero nakangiti pa rin, hinihintay ang sasabihin ni Rayne.

". . .Tanggap ka na hindi?"

"Tanggap ako as anak."

"As anak lang. . . pero 'yong lovelife. . .'yong tibok ng puso. . ."

"Hmm, yeah. Minsan may questions kung tama ba na ganito, lalo na noon," ani Kaye. "Normal naman ang lahat sa inyo then there you are at the middle, the not normal one."

"Grabe naman sa not normal."

"May masasakit lang talagang mga pangyayari sa buhay natin na talagang susubok sa pagkatao natin. Hindi lang sa akin, o sa amin. Sa atin. Pare-parehas lang tayo. Maybe sa akin, when it comes to my family and love. . ."

"Susubok talaga pero hindi ko kailangan mahirapan nang ganyan hanggang ngayon para magpakatotoo sa kung ano ako," sabi ni Rayne. "Naalala ko n'ong gusto kong mag-drop sa school, 2 weeks akong iyak nang iyak. Sobrang bigat talaga kasi nagpapanggap akong ayos lang ako sa school, na wala lang lahat, na kaya ko pa, pero hindi pala. Kay ate ako nakakuha ng lakas ng loob noon, eh. N'ong nag-official drop ako sa school, gumawa pa ako ng 2 page handwritten letter para kanila Papa kasi 'di ko kaya sabihin, baka kasi hindi nila tanggap."

"Nabasa nila?"

"Sana. Kaso pangit sulat ko, eh."

Tumawa si Kaye. "'Di nga?"

"Nabasa nila," natatawang sabi niya. "Pinabasa ng ate ko. Nagmuni-muni ako mag-isa after ko mag-drop. As in, mahabang alone time. Tapos tinawagan ako ni Mama siguro pagtapos nila mabasa, tinanong kung nasaan ako. Natakot ata."

"Sino bang mga magulang ang hindi matatakot kapag nakatanggap ng handwritten letter mula sa anak nila?"

"Lalo na sa akin na hindi naman talaga nagsusulat." Natawa si Rayne. "Drop sa school lang 'tong ginawa ko, ha. Sa school lang, sobrang hirap na. Panay iyak ko. Paano pa kaya ikaw. . . ilang taon mong kinaharap 'yan?"

"N'ong nasa closet pa lang ako? Since high school. But 'yong girlfriend. . . uhm, hanggang ngayon? Nakakaya naman, but ayon."

"Sinong support system mo noon?"

"Kuya ko."

Malawak ang ngiti ni Rayne. "Iba talaga kapag kinukunsinti ng nakatatandang kapatid."

Tumawa si Kaye. "Support naman, huwag kunsinti."

"Same lang," natatawang ani Rayne. "Hindi ka ba nila nahuli? I mean, sabi mo nga, nagka-girlfriend ka na tapos. . ."

"Walang huli in flesh, pero may nalalaman, hindi nakikita," anito. "Wala silang ginagawa at hinayaan nila ako sa way of living ko, lalo na ngayon kaya nakapagpagupit. Siguro dahil wala naman ding nagbago talaga before and after ko mag-come out. Magaan sa feeling, but minsan kahit tahimik lang sila - kahit suportado sila sa akin ngayon - ang hirap pa rin dahil alam kong I'm not living with their expectations?"

Umihip ng hangin si Rayne. Masyadong mabigat ang naririnig.

"Ang hirap na sinusuway 'yong parents kapag nag-o-overflow 'yong love mo sa isang babae," anito. "O 'yong kapag sumisigaw sa harap mo 'yong mga nakasulat na salita ng Nakatataas na hindi pu-pwede, bawal or kasalanan. Minsan matatawa ka na lang, mapapatanong kung bakit, tapos walang sagot. Kasalanan lang talaga."

Love Songs for No OneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon