Sabah uyandığımda kendimi hala halsiz hissediyordum.Ama bugün kesinlikle okula gitmem gerekiyordu.Geometri sınavım vardı.Fakat işin kötü yanı bir zerre bile çalışmamıştım.Hayattaki yüzde birlik şansımla sınava girecektim.Üzerimi giyinerek aşağı indim.Aslı uyanmış olmalıydı ki yatak odasının kapısı ve camları havalandırmak için açıktı.Aşağıya indiğimde mutfaktan muhteşem yemek kokuları geliyordu.İçeri girdiğimde Aslı ocağın başında omlet yapıyordu.Hazırladığı masa harika gözüküyordu.İyi bir arkadaş olmasının yanında iyi de bir aşçıydı anlaşılan.Kahvaltıyı yaptıktan sonra Aslı'yla birlikte okula gittik.İlk ders yabancı dildi ve ben dersi dinlerken uyuya kalmıştım.Midemin bulantısıyla uyandım.Başım fena halde dönüyordu.Elimi ağzıma götürdüğümde kanla kaplandı.Kan kusmuştum resmen.Hocanın yanına zorla vardım.Umut o sırada hocayla konuşuyordu.
"Hocam,lavabo..." devamını getiremeden kendimi boşluğa doğru süzülürken buldum.Tam yere düşeceğimi düşündüğüm anda kendimi Umut'un uzaktan görünümüyle korkunç kaslı kollarında buldum.Ama yanılmıştım Umut'un kolları hiç de ürkütücü değildi.Gayet şefkatli ve sahipleniciydi.
"Nisan! Nisan!" diye seslenişler eşliğinde gözlerimi kapattım.
Uyandığımda kendimi keskin ilaç kokusuyla dolu küçük bir odada buldum.Başucumda iki adam vardı ve hiç aralıksız konuşuyorlardı.Zorla oturunca buranın üniversitenin reviri olduğunu anladım.
Adamlardan şişman ve yuvarlak gözlüklü olanı:
"Ayla Hanım,sanırım genç kızımız larenjit olmuş.Çok önemli bir şeyi yok ama kendisine verdiğim ilaçları kullanmalı ve sağlıklı beslenmeli." dedi.Daha sonra bana dönerek "Geçmiş olsun küçük hanım!" dedi ve gitti.Daha sonra Ayla hoca da çıktı.Odada sadece ben ve Umut kalmıştık ve benim üzerimde sadece atletim vardı.Şuan aşırı derecede utanıyordum.Yanaklarım sanki alev almış gibi yanıyordu.Korkulu gözlerle gömleğimi aramaya başladım.Tam o sırada Umut karşıma oturdu ve bana boş gözlerle bakmaya başladı.Gözlerimi ondan kaçırmaya çalıştım fakat o buna engel oldu.Beni kendine doğru çekti ve göğsüne bastırdı ve bana:
"Beni çok korkuttun,Nisan."dedi.
Neye uğradığımı şaşırdım.O... Umut.Benim için endişelenmiş ve bana sımsıkı sarılmıştı.
Az sonra kollarını belimden çözdü ve benden uzaklaştı.Yandaki komodinin üzerinden gömleğimi aldı ve büyük bir narinlikle bana giydirdi.Tekrar bana sarıldı tıpkı annenin kolları gibi sıcak ve şefkatliydi.Benimle sevgili değildi belki ama bana değer verdiğini hissedebiliyordum.Hem de dibine kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKIM UĞRUNA
Teen FictionKim demiş aşk uğruna ölmek zor? Uğruna ölünecek aşk bulmak zor. Bir yanda babasının baskılarından kaçarak her şeye rağmen okumak için İstanbul'a kaçan Nisan .. Diğer tarafta anne ve babasının şımartmalarıyla büyümüş olan Umut... Kader bu iki avuka...
