Chanice Dela Vega :Begging for Love

Chapter 7.

Gabi na ng makauwi ako galing sa Restu. Ang dami kasing tao kanina kaya tumulong na ako sa pag seserve para naman hindi gaano mahirapan ang mga emplyedo ko, kahit ayaw nila nung una pero wala naman na silang nagawa dahil naging busy na talaga.

Pagod kong sumakay ng elevator nasa 9th floor kasi ang condo ko ng maalala ko si Mommy. Pagkagising ko kasi kaninang umaga ay gising na siya nasa kusina siya at naghahanda ng agahan namin. Gustong gusto ko siyang tanungin pero natatakot akong baka mawala ang masayang ngiti ni Mom. Alam kong kahit nakangiti siya but deep inside alam kong may pinag dadaanan siya at ang mas lalong masakit iyong nakikita mo siyang ngumingiti sayo na parang walang problema.

Napailing nalang ako I don't want to force mommy to tell me what tlreally happened to her, gusto kong siya ang magdabi sa akin kung anong problema. Nakarating na ako sa 9th floor.Ang sabi ko kasi kay Mom hindi na ako mag do-door bell kadi may susi naman ako. I open the door and went straight to the kitchen ng mapagtantu kong hindi nag iisa si Mommy may kausap siya or more like may kasagutan siya. Lumapit ako sa kanila without making any sounds to distract them. I saw my mom facing at ne pero hindi niya ako nakikita nakatutok lang ang tingin niya sa taong nasa harapan niya which is my Dad. Napansin ko rin na umiiyak na pala si Mom.

"Ilang taon ko ring tiniis ang lahat Stan. Tinanggap ko lahat ng pagkakamali mo kasi mahal kita pero pagnakikita ko na mas mahal mo iyang anak mo sa iba kesa sa sariling anak natin ay nasasaktan ako labis labis pa. Ang sakit makita na umiiyak ang anak ko ng dahil ni katiting na pagtingin mula sa ama niya ay hindi mo magawa. "

I suddenly froze where I stand. Did I heard it right? may anak si Dad sa labas? At hindi ko na ata hulaan pa dahil alam ko na kung sino. At this moment nakaramdam ako ng matinding galit sa aking ama. All this time akala ko perpekto ang relasyon ng mga magulang ko.

"Saan ba ako nagkulang Stan? Lahat naman binigay ko pero bakit pagdating sa anak natin hindi mo maibigay ang pagmamahal mo? alam kong walang kapatawaran ang nagawa ko sa inyo ni Janine noon pero sana hindi mo nalang idinamay ang anak ko sa galit mo. Kahit ako nalang ang saktan mo huwag lang ang anak ko. She don't deserve treating that way Stan. " My mom is crying so hard than she cried last night. At mas lalo akong nagalit ng wala lang man ginawa ang magaling kong ama para mapatahan ang aking ina.Lalapit na sana ako ng nagsalita pa si Mommy.

"Alam kong mali ang pikutin kita noonpero nagmahal lang ako Stan at iyon ay ikaw. I know that's selfish pero aning magagawa ko kung ganun kita kamahal. Please wag lang ang anak ko, please Stan wag ang anak natin. Gusto mo ng annulment diba?  sige ibibigay ko huwag mo lang gawin kay Chanice ang gusto mong mangyari. Anak mo pa rin siya your own flesh and blood.Anong gusto mong gawin ko ang lumuhod sa harap mo?  lumuhod sa harap ni Janine? please nagmamakaawa ako sayo Stan. Please maawa ka. "

I was horrified ng dahan dahang lumuhod si Mom sa harapan ni Dad kaya hindi na ako nagdalawang isip na lapitan siya, nagulat pa siya nung una pero hindi ko na pinansin pa at tiningnan ang walang pusong tao na nasa harapan ko ngayon.

"Now I know. Kung bakit si Janice nalang palagi, I understand now. Iyan lang man ang gusto kong malam kung bakit hindi mo ako kayang tingnan the way you look at your daughter. Kaya naman pala. " Mapait kong sabi sa kanya, still emotionless pa rin si Dad kaya napangiti nalang ako at tiningnan si Mom.

"Umalis kana, kung ano man ang ipinunta mo rito wala na akong paki alam pa.Ngayon na narinig ko na ang lahat ok na siguro iyon para mag bagong buhay kami ni Mommy na kami lang total hindi mo naman pala tinuring na asawa si Mom dahil sa pagkakamali niya akala ko kasi anv perfect na ng realsyon niyong dalawa pero putang ina, hindi pala. "

Pipigilan sana ako ni Mommy pero hindi ko siya hinayaan. I was hurt at the same time ay nagagalit mali pala sobrang nagagalit pero kino control ko lang .