Chanice Dela Vega :Begging for Love

Chapter 5.

Wala na akong inaksayang oras, nag-impake na agad ako hindi naman narami ang dadalhin ko kasi yung ibang gamit ko nasa condo ko na.  Pagkatapos kong mag balot naupo ako sa kama ko at tahimik na umiyak. Akala ko wala ng luha ang papatak sa mga mata ko hindi pa pala naubos. Hindi pa pala nasanay ang mata ko sa kakaiyak.

I heard a knock in my door kaya agad akong napatingin doon, hindi pa man ako naka kilos bumukas na iyon at pumasok si Mommy. Looking to me with her reddish eyes na alam kong kakagaling niya lang sa pag iyak. 

I didn't utter a word when Mom suddenly hug me tight kahit naka upo ako sa kama. I heard her sobs kaya napayakap ako sa kanya pabalik. I hate it when she's crying, crying for me.

"Don't go... please.. please... " Masakit na marinig mo ang ina mong nagmamakawa para hindi kana umalis.Napaiyak nalang din ako.

"I can't stay mom. From the start, hindi naman niya ako tinuring na anak. I don't  feel his fatherly love mom, its just he doesn't want me exist. "

"No, don't say that. He loves you Chase anak. "

Napailing nalang ako at umalis sa pagkayakap niya. I held her face at pinunasan ang luha na dumadaloy sa mga mata niya. "I don't think so mom. You know what I've been trough. Ginawa ko na lahat para mapansin niya pero wala pa rin mmy, at ayoko na. Nakakapagod na. Lahat nalang ng gagawin ko mali sa paningin niya, ayaw ko na mmy. I give up."

Napailing siya at niyakap ako ulit. "Sorry, it's my fault ..sorry kung ikaw nadamay anak. This is my fault."

"No mmy,  it's not your fault. Walang dapat sisihin kung iresponsable siyang ama. Promise mmy, bibisitahin kita dito or you can call me anytime, you know where my condo is. Please mmy, you know how much I love you but please just this one." hindi ko na makilala ang sarili kong boses. I cried so much knowing na iiwanan ko siya dito at wala na akong kasama at kakampi.

Wala na namang sinabi si Mommy at tumngo nalang. I hug her tighter before I pull to her embrace at kinuha na ang malita ko and lumabas na. Nakasunod lang man si mmy saakin without saying anything peri naririnig ko pa rin ang pahikbi hikbi niya. Gusto ko siyang yakapin ulit pero alam kong mas mahihirapan siya kung gagawun ko iyon.

Nakita ko si Dad at Janice na nakaupo lang sa sala pagka baba namin agad naman silang lumingon at nakita ko ang lungkot sa mga mata ni Janice. Plastic.

Tinitigan lang ako ni Dad at binalik sa binabasa niya. See?  iyan ba ang mahal ako ni hindi lang man ako pinigilan!

I want to cry pero pinigilan ko lang ayaw kong makita nila akong umiiyak I don't want give them a satisfaction. Taas noo akong lumakad palabas at hindi na nagpa alam kahit kanino. I want to get out immediately. Impyernong bahay.

Nakarating ako sa condo na lutang ang isip ko mabuti na lang at hindi ako na desgrasya kundi sa malamang patay na ako ngayon. Pumasok lahat sa isip ko ng nangyari kanina hindi ko lubos maisip na magagawa sa akin ni Dad iyon, I mean kahit hindi kami magkasundo hindi ko  pa rin lubusan maisip na ipapamigay o ipapakasal niya ako sa lalaking hindi ko naman kilala baka naman kasi masama ugali or ano pa eh di, bye bue beauty ako ganun?

Nilibot ko ang paningin sa loob ng condo unit ko, ilang taon rin akong hindi pumupunta dito mukhang maayos naman at malinis pa,pumunta ako ng kusina para uminom ng tubig, kailangan ko ng tubig sa dami ba namang iniyak ko kanina wala na nga akong mailabas na luha kahit gustuhin ko man.

Narinig kong tumunog ang phone ko na nasa sala kaya bumalik ako doon para tingnan kung sino ang tumatawag, napangisi nalang ako ng makita kong isa sa matalik kong kaibigan ang tumawag sa akin.

"Yes, wassup. " I greated her.

Narinig ko naman siyang tumawa sa kabilang linya.

"Nothing change, where are you?  I heard what happened. " naririnig ko ang lungkot sa boses niya and I hate it. Ayaw kong kaawaan ng iba .

"I don't need pity, Fiona. " prangka ko sa kanya.

"I don't. So where are you ?" napabuntong hininga nalang ako at sinabi sa kanya kong nasaan ako ngayon.

"Ok, I'll be there... oh. We'll be there in a minute. " sabi niya sabay patay ng tawag. Napailing nalang ako at napabuntong hininga ng malalim bago pumasok sa kwarto ko dala ang maleta ko.

Sana bukas makalimutan ko nalang lahat ito. Nakakapagod. Nakakapagod na sa puntong gusto ko nalang mawala at hindi na nila makita pero naisip ko rin si Mom, I know I hurt her but I don't have choice ayaw kong magpakasal sa taong hindi ko kilala, hindi niya ako mapapasunod kahit anong pananakot niya.

I'm sorry mommy.

••••••••

Short update lang po ito .Bawi lang po ako sa next chapter.