Keep my mouth busy ✔

Special Chapter

But not because they we're happy , that means we are all happy. — No. We are all happy . It's just that that I'm not satisfied on the happiness that I've got .

I'm missing something. Ikakasal na kami pero may hinahanap pa rin ako . Proposal .

He already did it , but that was a long time ago . Gusto ko rin kasing maranasan ulit. Or maybe gusto kong maranasan dahil pakiramdam ko , hindi naman proposal ang nangyari dati .

Gusto ko mang sabihin sa kanya na gusto ko ng proposal , hindi ko ginawa . Ayokong mag-propose lang siya dahil sinabi ko . Gusto ko , sa kanya mismo galing ang desisyon kapag nag-propose siya .

"Hey." someone snapped a fingers on face . I blinked twice and realize that it was Dylan . Punong-puno ng pag-aalala ang mga mata niya. "Are you okay?"

"Yeah."

"You're spacing out. Is there a problem?" maraham akong umiling .

"I'm just thinking on something. Sorry."

"Mind to tell what are you thinking of?" umiling ulit ako. I can't tell him that I wanted him to propose . I want him to know by himself. Kung maiisipan niyang mag-propose.

"Nothing." He sigh. Ramdam kong gusto niya pang magtanong pero mas pinili nalang manahimik .

"Nag-enjoy ka ba?" pag-iiba niya ng usapan. Nakailang tango ako habang nakangiti . Wala namang araw na hindi ako nag-enjoy kapag kasama siya. "That's good. Are not tired yet? Can you still walk and travel? May isa pa tayong pupuntahan." sabi niya .

May isa pa? Umaga na nga kami umalis para mamasyal. Tanghali ng maisipan pumunta ng Enchanted Kingdom . Tapos nag-mall at nagsine . Ngayon kakatapos lang ng dinner namin tapos may isang destinasyon pa.

"Of course . Saan ba tayo?" sabi ko kahit na ang totoo , pagod na rin ang pakiramdam ko. Inaantok na rin ako dahil ang dami kong nakain. Syempre , dalawa ang tiyan na nakain kaya malakas akong kumain.

"Are you sure? Are you both fine?"

"Yes. As long as we are with Daddy , we are always fine . Right Baby?" hinimas ko ang tiyan ko. Kitang-kita ko naman ang pagkislap ng mga ni Dylan ng marinig niyang tawagin siyang Daddy. Lagi naman siyang ganyan , napakasaya niya kapag natatawag siyang Daddy . Kung maka-asta siya , parang first time niya.

Well , actually it was his first . First time to be a Dad to my child. Iba rin kasi si Zahra. Sigurado akong kung ano ang pagmamahal na binibigay ni Dylan kay Zahra ay ganun din ang gagawin niya sa magiging anak namin .

Isipin ko palang na karga niya ang magiging anak namin ay naiiyak na ako. Shit.

"We should go then." tumango ako at hinawakan ang kamay niya. Habang nasa biyahe , nag-usap lang kami ng kung ano-ano . Siyempre , napasama na rin ang tungkol sa pangalan ng magiging Baby namin .

Almost an hour bago siya tumigil sa isang napakadilim na lugar. Wala akong makita kundi kadiliman. Kung may ilaw man sa poste , siguradong patay iyon .

Nagtataka akong tumingin kay Dylan. Anong gagawin namin dito?

"I have a surprise for you." nakangiti niyang sabi. Hindi na ako umangal ng lagyan niya ng blind fold ang mga mata ko. Hinintay ko lang siyang alalayan ako . Agad niya akong binitiwan ng makalabas ako ng sasakyan. Magpa-panic na sana ako ng bigla siyang nagsalita.

"Count slowly. From one to ten , after that alisin mo na ang piting mo." he said.

"O-okay." nag-umpisa na akong magbilang .

Isa ...

Dalawa ...

Tatlo ...

Apat ...