Getting up and falling down

Something in return

De volgende ochtend wordt ik wakker van een irritant geluid dat ik niet direct thuis kan brengen. Naast me komt Lilly in beweging, maar erg soepel is het niet. Slaperig doe ik mijn ogen open, haar gezicht ligt vlak bij het mijne op het kussen. Ik glimlach naar haar en zoek in de wir war van dekens naar haar hand. "Goeiemorgen," mompelt ze, haar stem diep en krakend. Mijn hand vind de hare en ik leg hem zacht tegen mijn wang, ze glimlacht maar blijft liggen waar ze ligt. Ik wil dat ze dichterbij komt, net als vannacht. Telkens als ik wakker werd was daar de troostende warmte van haar lichaam dicht tegen dat van mij, haar hand op mijn hart, alsof ze zich ervan wilde verzekeren dat het nog klopte.

"Knuffelen?" Het is eruit voordat ik er goed over heb nagedacht, ik bloos. Ik begin alleen maar erger te blozen wanneer ze dicht tegen me aanrolt, haar hand opnieuw op mijn hart, haar hoofd dicht naast het mijne op mijn kussen. Haar adem kriebelt in mijn nek, lachend draai ik mijn gezicht naar haar toe. "Wat?" vraagt ze, wanneer ik haar zonder iets te zeggen aan blijf kijken. Lachend kijk ik weer naar het plafond, zachtjes knijpt ze in mijn zij. "Flauw....heel flauw," zegt ze zuchtend. Dan rolt ze van me weg, "dit vind ik nou flauw," ze steekt haar tong uit en stapt uit bed. "Kom op Irwin, tijd om naar school te gaan." Zuchtend sta ik op. School is wel het laatste waar ik aan moet denken.

Luke zit met een slaperig hoofd, maar perfect als altijd aan tafel met een kop koffie. Lilly loopt gapend naar de keuken en zet twee kopjes onder het koffiezetapparaat, ik laat me naast Luke aan tafel zakken. Hij kijkt niet eens op. "Het spijt me," verbaasd kijk ik naar hem, niet begrijpend waar hij het over heeft. "Het spijt me dat ik je alleen heb gelaten. Als ik bij je was gebleven dan was dit....wat er is gebeurt nooit gebeurt." Mijn mond valt open van verbazing. Lilly zet voorzichtig een kop koffie voor mijn neus en knijpt vervolgens even bemoedigend in Luke's schouder. Hij kijkt naar me op, zijn ogen vol tranen. "Het spijt me Ashton....echt. Ik bedoel, als ik me niet had laten verleiden door die...door dat...dat kreng, dan was dit nooit gebeurd. De tranen beginnen over zijn wangen te stromen. Lilly trekt hem van zijn stoel omhoog en sluit hem stevig in haar armen. "Het is okay," fluister ik. Lilly steekt haar hand naar me uit en ik pak die dankbaar aan, ze knijpt voorzichtig en laat dan weer los, wrijft haar handen over de rug van de jongen in haar armen. Dat is mijn plek.

Zuchtend stap ik naast Lilly in de auto, ze zwaait naar Luke die langsrijd in zijn eigen auto. "Weet je zeker dat het okay is als je samen met mij gezien wordt op school?" Ze stopt met het stellen van haar spiegels en kijkt me aan, haar hand voelt koel op de huid van de mijne. "Ashton, er gaan een hoop dingen veranderen vanaf nu. Positief. Er gaan positief dingen veranderen. Ik besef me nu dat ik er eerder voor je had moeten zijn, maar dat ga ik goed maken. Vanaf nu ben ik er voor je, altijd. En het maakt me niet uit wat ze denken. Ik vind je aardig en je bent mijn vriend, als ze dat niet accepteren rotten ze maar lekker op." Verlegen kijk ik uit het raampje, haar hand laat de mijne los en draait mijn gezicht in haar richting. "Echt waar, dat beloof ik je." Ik moet het haar vragen.....het moet gewoon.

"Waarom?" Ze lacht lief naar me, haar ogen stralen zachtjes en haar wangen kleuren voorzichtig rood. "Omdat ik om je geef gekkie!" Met die woorden start ze de auto en rijd ze de straat uit. Op naar school.

Bij school aangekomen stap ik nogal nerveus uit. Lilly loopt om de auto heen en pakt mijn hand, ze geeft een bemoedigend kneepje en sleept me mee naar het lokaal. Heel de klas staat al voor het lokaal te wachten, de meiden waar ze normaal bij zit kijken ons bevreemd aan. Een van hen, een meisje dat ik me herinner als Sharona komt op ons aflopen. "Lil, wat moet je met die nerdo. Kan onze nerd niet alleen naar het lokaal? Is hij bang?" Ik voel hoe Lilly's spieren zich spannen, kijk alleen maar naar haar gezicht, waar niets aan veranderd. "Houd je bek Sharona. Ik heb even geen zin om die discussie weer aan te gaan." Sharona glimlacht duivels, "volgens mij is hier iemand een beetje verliefd op onze nerd." Ze draait zich om naar de rest van de klas, "He jongens!" roept ze luid, "Lilly is verliefd op nerdgast." Heel de klas begint te lachen, ook Luke lacht mee, zij het als een boer met kiespijn. Denise komt naast Lilly staan. Zachtjes knijp ik in Lilly's hand, aan haar gezicht verandert nog steeds niet. "En dan nog? He? Wat zou dat?" Lilly's stem maakt dat de klas direct stopt met lachen, iedereen staart haar verbaasd aan maar niemand zegt iets. Ze zucht diep, "dat dacht ik al. Kom, dan gaan we een plekje zoeken."