Hoofdstuk 23

217 11 3
                                    

POV Julie
Snel liep ik weer richting de klas. Zonder te kloppen liep ik naar binnen en ging weer naast Glenn zitten. De leerkracht negeerde het en ging verder met de les. Ik voelde Jasper zijn ogen op mijn rug brandden tot mijn ergernis. Ik Glenn aan zijn mouw en trok er hard aan. Hij keek me vragend aan. 'Niels was toch van school veranderd?' Hij knikte langzaam. 'Ja, waarom?' Ik zuchtte. 'Ik kwam hem tegen in de toiletten...' 'Dit meen je niet?!' Schreeuwde Glenn door de klas. 'Glenn, alstublieft! Je agenda graag!' Zei mevrouw Michels. Traag trok hij zijn agenda uit zijn rugzak en gooide hem op het bureau. Dan slenterde hij weer naar zijn plaats. Ik had moeite met mijn lach in te houden. Ik stond op het punt om in lachen uit te barsten. Gelukkig kon ik me inhouden.

Na de les toen ik het lokaal uit wou lopen samen met Glenn hield Nathan me tegen. 'Julie, word het niet tijd om te vertellen wat er aan de hand is?' Ik zuchtte even. 'Ik wil er niet over praten.' Zei ik kalm. 'Waarom weet Glenn het dan? Is hij beter dan ons?' Ik rolde even met mijn ogen. 'Hij weet evenveel als jullie, niet meer, niet minder. Mag ik nu gaan? Ik word ergens verwacht waar ze het wel accepteren als ik niet wil praten.' Ik duwde hem opzij en liep de school uit.

Mijn mama vroeg of ik na school direct naar huis wou komen. Ze wilde praten. En omdat ze me met de auto gebracht heeft kon ik te voet naar huis.
Ik was net aan het meezingen op "Krantenwijk" toen Scarlett naast me stopte met haar brommer. Ja, Scar heeft haar rijbewijs gehaald. Na 7 keer opnieuw haar examen te doen omdat ze te lui was om te studeren.
'Lift nodig?' Ik glimlachte even naar haar. 'Het is niet zo ver.' Ze stapte van haar brommer af en hield me tegen. 'Darling, ik bied je een lift aan, neem die kans dan.' En ze drukte een helm in mijn handen. Ik klom achterop en samen reden we door de straten.
De laatste keer dat ik achterop een brommer zat was op die van Jasper. Zou hij nog steeds boos zijn? Ik miste hem eigenlijk wel...

Nog geen vijf minuten later stond ik voor mijn huis. Ik had Scarlett nog bedankt en had beloofd dat we morgen naar de Starbucks zouden gaan. Ik draaide langzaam mijn sleutel in het sleutelgat. Ik was na een halve dag school al vreselijk moe. De dokter zegt dat het door die stomme medicatie komt. Ik zal hem maar geloven?

'Mam, ben thuis!' Riep ik. 'Schat, kom je even naar de woonkamer?' Ik gooide mijn tas in de gang samen met mijn jas en strompelde de kamer in.

'Mam, niet te lang ik wil-.' Aan de rest van de zin kwam ik niet toen ik zag we er in de woonkamer zat...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey iedereen!
Ik heb dit hoofdstuk snel geschreven omdat ik geen inspiratie had.
Xoxo
Sil❤️

Bully or LoverOnde histórias criam vida. Descubra agora