"thomas, hindi kita kayang tignan na nagkakaganyan dahil lang diyan sa walang kwenta mong bestfriend!" sigaw ni ara, nilingon ni thomas si ara habang nakatayo ito sa bandang likod niya, kahit basang basa na sila sa ulan kitang kita pa rin ang pag agos ng luha ni thomas
"wala kang karapatang sabihin yan!" dumukdok na siya sa puntod ni vee 😭
"tara na thomas" hinila siya ni ara papalayo, nung una nagpupumiglas pa siya pero pinabayaan niya nalang si ara na hilahin siya sa huli, hanggang sa nakadating nasila ...
"nasan ba tayo ara? san mo ba ko dadalhin"
"dadalhin kita sa 'ting palasyo 🎶" umiiyak pa rin si ara hanggang ngayon, hindi lang nahahalata ni thomas kasi hanggang ngayon umuulan pa rin. pumasok na sila na tumatakbo papuntang likod ng bahay na luma, mayroon doong puno at isang maliit na bahay kasya lang sa dalawang bulilit, lumapit na sila sa may puno, puro ito carve ng drawings, punong puno ang puno ng drawings, dun naman sa tabi ng puno yung bahay na maliit, mukang lumangluma na to mukang marupok na, umiiyak lang silang dalawa sa tapat ng puno pinagmamasdan ang mga nakikita nila, tapos nag harapan sila, hinawakan ni ara ang mga kamay ni thomas at tumingin sa itaas, ganon din ang ginawa ni thomas tumignin din siya sa taas
THOMAS' POV
<<flashback<<
"tee ang ganda ganda ng ginawa natin, im so proud of us hahaha, tara akyat may gagawin tayo"
"wait lang vee, baka mahulog ka, dahan dahan lang" hanggang sa maka tungtuong na sila sa branch ng puno
"ako dito, ikaw diyan sa kabila, ilalagay natin yung buong pangalan natin para alam nilang satin tong puno na to" nag carve na sila ng pangalan nila "tee tapos ka na ba?" lumingon siya kay tee "tee? nasan ka?"
"yahooo yahooo!"
"madaya ka bat hindi mo ko hinintay?, bahala ka tatalon ako dito"
"wag! dun ka bumaba sa may likod, may nilagay akong hagdan para sayo"
"basta tatalon ako, iniwan mo ko eh *sad face*"
"wag baka masugatan ka, baka masaktan ka"
"sasaluhin mo naman ako diba?"
"oo naman, hindi ko hahayaan na masaktan ka dahil iniwan kita"
"ang bata bata pa natin hugot na yang mga sinasabi mo"
"talon na dali, baka makita ka pa ni mama diyan pagalitan pa ko"
"eto na ko tee"
"huy hindi pa ko ready! wag mo kong huhulugan"
<<end of flashback<<
(may suggestion ako na bg music sa lahat ng drama moments na binabasa niyo "Yiruma - river flows in you" kung gusto niyo lang naman, play niyo din dito if you want)
"thomas, im sorry" niyakap niya ako, alam kong umiiyak din siya, pero bakit? bakit kailangan magsinungaling?, hindi ko muna yan inintindi, masyado kong na miss si ar-- si vee kaya napayakap nalang din ako "im sorry thomas, hindi ko alam kung bakit kelangan sa ganung paaran nila sinabi sayo, im so sorry nasaktan kita, sorry, ano ang may kasalanan, thom sorry" magka hug lang kami ni vee dito sa ilalim ng puno basang basa sa ulan, tumingala ulit ako ...
_________________________ ____________________________
VICTONA RA SALAS GALANG THOMAS CHRISTOPER TORRES
_________________________ ____________________________
kumawala ako sa pagkayakap, mahigpit na hinawakan ni ara ang kamay ko "ara kelan mo pa alam?"
"thomas kanina lang" niyakap ulit ako ni ara, tumingala ulit ako, napaiyak ako sa naaninag ko
_________________________ ____________________________
VICTONA RA SALAS GALANG ❤ THOMAS CHRISTOPHER TORRES
_________________________ ____________________________
"im sorry vee"
"ara"pag correct niya
"i need space" tumakbo ako papalayo kay ara, hindi ko kayang lumingon kasi makikita ko lang si *sigh* ara na umiiyak. tumakbo ako pabalik ng secret place namin, nag stay lang ako ng ilang minutes at kinuha ko ang mga gamit namin at umalis na, pinapunta ko naman si jeron. pagkadating ko sa bahay tumuloy ako sa room ko
hindi ko akalain, hindi ko ma imagine na yung taong gusto ko, yung taong mahal ko, yung taong gustong gusto kong ipakilala sa nag iisa kong bestest friend ay iisa lang. nabigla ako kanina, hindi ako makapaniwala, kanina niya lang nalaman? kanina lang pumasok sa utak niya? kaya ba nung pagkadating na pagkadating namin sa place na yon parang hindi maipinta kung ano nararamdaman? kaya ba umiiyak din siya kanina?, may isang side din ako na biglang sumaya dahil ba nakita ko na si vee? na hindi pala totoo yung mga sinabi ng lolo niya?, per masyado akong nabigla, masyadong nasaktan dahil bakit kailangan pang magsinungaling? bakit kelangan gawin nila yon sakin? bakit ginawa nila to sakin?
urggggggggggg! mixed emotions going on again >.<
ARA'S POV
habang papalayo si thomas iyak pa rin ako ng iyak, wala na akong masabi, ako ang may kasalanan kung bakit umiiyak ngayon si thomas, i need to get her back
--------------------abangan-----------------------
yellow! i know, short update :) do you have any suggestions? do you want to suggest a scene, moment or someting? what do you want? did you like it or did you not like it? is it boring or not? what's your reaction about this? comment belowww 👇👇👇👇👇 ... see you guyths
ESTÁS LEYENDO
You're My PATOLA WONDERWALL {Thomas Torres & Ara Galang FanFic} (ON HOLD)
Fanfic. . . . What if their paths met? Would it change anything? Or will it stay the same? What if one day they realized that they had feelings for one another? Will they give it a try? Or is it too late? . . . . . A Thomas Torres & Ara Galang...
