Syntax Error

Syntax Error (One Shot)

That was exactly he said to me. Sobrang nasaktan ako sa sinabi niya.

I tried to move on kahit hindi naging kame.

I accepted the fact na 'di niya talaga ako kayang magustuhan no matter how much I put effort trying to fit to his standard.

Until one day, nabalitaan na lang namin ng barkada na may pinopormahan itong babae.

She's cute.

Sexy, sporty, famous, and talented.

That's the kind of girl he wanted.

Two weeks have passed sinagot na siya ng babae. They are officially on.

I thought I already moved on but I was wrong. Nasasaktan pa rin pala ako sa nakikita ko.

Seeing them together brokes my heart.

Ikaw ba naman 2 years mong nagustuhan yung tao tapos parati mo pa syang nakikita.

Oh gosh! Bakit ang hirap mag move on?!

But unfortunately, kung paano niya napasagot ng mabilis ang babae, ganun din kabilis natapos ang relasyon nila. Almost three months lang ang itinagal nila.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Tuwa o lungkot.

Pero kahit alin pa man sa dalawa na yan, alam kong wala pa rin akong pag-asa.

Natapos na ang first sem namin at magsisimula na ang second sem next week.

Nag-yaya ang blockmates namin na mag-outing daw kame.

So we decided to go the beach. To enjoy our semestral break.

Some of our friends brought liquors. Yung iba nagtatampisaw sa dagat.

Nakita ko sya. Ganun pa rin. Gwapo. Nang-aasar pa rin sa akin.

"Lex halika nga rito!"

"Anong kailangan mo?"

"Ikaw."

"Oh bakit?"

"Pa kiss!"

"Gago!"

Pero sa loob loob ko kinikilig na ako. Matagal din kase kameng 'di nagpapansinan.

'Di nakaligtas sa pandinig ng mga kaibigan namin ang sinabi niya. Kaya inulan kame ng kantyawan.

Dahil doon, naging malapit na naman kame. Araw-araw na nag-uusap tungkol kahit saan.

Masaya ako. Sobrang saya ko.

Pero lahat ng kasiyahan may kasunod na kalungkutan.

"Alexis."

"Bakit?"

"Nakipagbalikan na siya sa akin."

Nakita ko sobrang saya niya. Sa sobrang saya niya, ako naman itong nasasaktan.

"Lex naalala mo ba yung sinabi ko sa'yo? Kung makipagbalikan man sa akin si Shaira, tatanggapin ko pa rin siya. Kase ganun ko sya kamahal. Diba? Sabi ng prof natin 'love is forgiving' kaya sobrang saya ko nang bumalik siya sa akin."

Ouch!

"Wow! Talaga? Congrats!"

Tumakbo na ako. Bahala na kung saan ako mapunta basta gusto ko lang lumayo sa kanya.

1 week.

Sa buong isang linggo okay sila. Away-bati.

Month of October

Sa paglipas ng bawat araw tuluyan na silang naghiwalay.

Nakulangan sa time. Puro na raw kase basketball ang inaatupag ni Tobby.

Month of January

Tatlong buwan ang ginawa niyang pagmumukmok. Alak na nga yata ang ginagawa niyang tubig eh.

Month of March

Dalawang buwan ang itinagal niya bago siya nakahanap ulit ng bago.

May pinopormahan na siya.

At hindi yun ako.

Saksi ang dalawa kong mata kung paano siya sumaya sa piling ng iba.

Sa mga panahon na yan iniiwasan ko na siya. Pinipigilan ko lang yung damdamin ko. Kahit kailan 'di niya talaga makikita ang halaga ko.

Tapos na ang sem. Malapit na kame mag-fourth year.

For the past months I focused myself to my studies and my goal was to become a Dean's Lister.

And I achieved it. I make my parents proud. I joined different orgs and received an award.

I am happy to see him enjoying with his life.

Hindi na umiinom.

Tumawatawa na ulit.

Kahit gustuhin ko man na ako ang dahilan ng pagbangon niya, hinding-hindi mangyayari yun.

Sometimes we need to take a break from our bad memories. Seeing those places and people around you are hard to forget.

I don't hold grudges to Tobby, it's my final decision to take new experience.

I want to meet new people, starting a new life.

And I am ready to face my new beginning.

To enrolled in other university.

There are people you are bound to meet but, not bound to be yours.

Even though how much you loved that person, if you are not really meant to each other, it's useless.

Because a Tobby and Alexis are impossible to be together.

Totally incompatible.

***
Started 09/29/17 - Finished 10/01/17
Written by: Queenreynaloves

All rights reserved 2017