Behind Those BLUE EYES (ONGOING)

CHAPTER 13: Disguise

Mula sa aking kinatatayuan kung saan huminto itong van, isang bahay ang natatanaw ng aking mga mata. Di ko maiwasang hindi mamangha dahil sa ganda ng straktura nito.

"Severen, let's go inside. Mr Gorfill is waiting for us."

Yaya ni Cent pagkatapos ay nauna sila ni Eigna maglakad papunta roon.

Hihilahin ko na sana itong maleta nang biglang may umagaw nito sa aking kamay pagkatapos ay pasimple niya itong hinila noong naglakad siya. Aangal pa sana ako pero bigla siyang lumingon pero hindi nakatingin sa akin, pagkatapos ay nagsalita ito.

"Boys here in Desolated are called man. I'll be a gentleman just for today, only today."

Malamig na sambit ni Sced pagkatapos ay ipinagpatuloy ang paghila sa aking maleta. Wow, man? Hindi bagay. Kung 'Man' man eh bakit hindi kinuha ni Cent yung maleta ko? Ang gulo nila. Ginugulo nila pati utak ko.

I hissed before I followed him. Di ko talaga maiwasang hindi mamangha. The house was built on the branches of trees, malaki ito at puro kahoy rin ang mga dingding at naka varnished ang mga ito. May mga torch ring nakakabit sa bawat dingding.

Dadaan muna kami sa isang mahabang pasilyo bago namin marating ang pangunahing pinto. Cent started to press the doorbell when we reached the main door.

Wala pang isang minuto ay bumukas na ang pinto.

"Wohoho!"

An old man with chubby body appears in front of us while his arms are open. He also laugh like Santa Claus. Having a long beard like Santa Claus and big tummy like Santa again pero ang pananamit nito hindi Santa Claus. He looks like a warlock in his attire holding a golden stick on his right hand.

"Welcome everyone..."

Pagsalita niya pagkatapos ay pinapasok kami sa loob ng bahay. I was in a wow stage again. This house is so amazing. Bawat sulok ay may mga golden torch, chandeliers with brilliant lights, tables and chairs like a marbles.

Tumingin ako sa matandang lalaki at nakangiting wagas ito sa akin. Winagiwas niya ang hawak niyang stick at mula roon ay lumabas ang gintong liwanag na nahahaluan ng mga glitters. Pumalibot ang liwanag na iyon sa loob ng bahay, sa isang iglap lamang ay may roon ng mga tasa at pagkain ang nasa harapan namin.

"Maupo muna kayo mga bata. Kumain muna tayo."

Yaya niya pagkatapos ay naglakad siya papunta sa isang upuan at pabagsak na naupo. Sumunod kami sakanya, ganoon rin yung mga tasa at pagkaing nakalutang.

Nauna siyang kumain sa aming apat. Mukhang gutom na gutom siya sa kanyang sitwasyon, pero kung babasihan natin sa kanyang pangangatawan hindi siya mukhang gutom dahil sa katabaan nito.

"Kumain kayo dali.."

Yaya niyang muli habang puno ng pagkain ang kanyang bunganga. Sumunod kami sa sinabi niyang iyon. Kanya-kanyang kain kaming apat habang umiinom ng tsaa. Habang tumatagal, bigla akong napakunot-nuo. Kanina pa kami kumakain ngunit hindi manlang nababawasan yung kinakain namin.

"We're in the peculiar world so don't be surprise."

Sced said beside me. Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy nalang ang pagkain.

~~~~

"Is she Severen?"

Tanong ni mr.Gorfill sabay turo sa gawi ko. Tumango si Sced sa tanong niyang iyon.