Villianueva: The Billionaire's Son's

TBS-35

Marcus POV

It's been two hours after she breakdown. At hanggang ngayon ay nandito pa kami sa Rooftop. Nakaindian sit lang kami dito at nakasandal sa railing.

"Thank you" Rinig kong sabi nya. 

"Don't thank me Wifey, It's my duty to be your shoulder to cry on.  Always remember na hindi mo lang ako Boyfriend. Pwede mo rin akong maging kaibigan na pwedeng paglabasan ng sama ng loob." 

Alam kong hindi naging madali sa kanya lahat ng mga nangyare. Napakaswerte ko dahil hindi ko naranasan ang mga naranasan nya, Kaya pinapangako ko sa sarili ko, hinding hindi ko na hahayaan pang masaktan at maiwan ng mag isa si Pam. Ilang minuto lang naramdaman kong pumulupot ang mga kamay nya sa bewang ko. Nilapit nya ang mukha nya sa dibdib ko saka sinabing...

"Sa tingin mo, makikilala pa ako ni Papa ?" May takot nyang tanong sakin. Niyakap ko sya pabalik at  hinahaplos ang buhok nya. 

"Ang sabi ng Doctor, Hindi pa masyadong lumalala ang sakit ng Papa mo. We don't know, baka pagbalik nain sa kwarto, kilala ka na ng Papa mo." 

"Pero, takot ako.. Natatakot ako na baka, Hindi nya pa rin ako makilala. Tulad ni Mama, Mas pinili nya na burahin ako sa memorya nya." 

"Shhhh don't say that. Kung mangyari man iyon, Gagawin natin ang lahat para ma alala ka nya ulit. Okay ?" Tumango lang ito saka ako niyakap ulit. 

Nagtagal pa kami ng ilang minuto sa taas bago nagdesisyon na bumaba si Pama. Dumiretcho kami agad sa kwarto ni Mr. Miranda. Pagpasok namin nandoon pa rin ang Tita ni Pam at si Ivan. Gising na rin si Mr. Miranda. Nakasandal ito headboard ng kama nya. Nakayuko lang si Pam sa likod ko habang hawak ang kanang kamay ko. Ramdam ko ang paghigpit ng hawak ng kamay nya sa mga kamay ko. 

"Mr. Villanueva, What's bring you here ?" Tanong ni Mr. Miranda. 

"How are you Mr. Miranda ??" Tanong ko..

"I'm glad you visited me here. As you can see, i am perfectly fine. What bring you here ??" Tanong nito. 

"Mr. Miranda, do you remember the favor you asked me before ?" Tanong ko. Bigla naman nag iba ang reaksyon nito. Naging seryoso ito na para bang naghihintay ng susunod kong sasabihin.

"I'm with her." Simpleng sabi ko. Kitang kita ko kung paano ito nagulat sa sinabi ko. Tanda na naalala nya ang pinag usapan namin. Kung ganon, pansamantala lang ang nangyari kaninang pag gising nya. 

"T-totoo ?" Tanong nito. Tumango naman ako bilang sagot.

"Can i see her.?" Tumango ako bilang sagot. Humakbang ako pakaliwa para makita nya si Pam na nasa likod ko. Nakayuko ito na para bang batang takot na mapagalitan. 

Pinisil ko ang kamay nya na nakahawak sakin kaya nag angat sya ng tingin at tinignan ako sa mata na may kasamang pagtatanong at takot.

"A...anak ko, ikaw na ba ang panganay ko ??" Tanong ni Mr.Miranda, Nkayukong tumango si Pam. Alam kong umiiyak nanaman it.

Pam POV

  "A...anak ko, ikaw na ba ang panganay ko ??" Tanong nito. Tanging tango lang ang naging sagot ko habang nakayuko pa rin. Natatakot ako na baka maulit ang nangyari kanina. Na baka hindi na nya ako makilala. 

"Pwede ba kitang mayakap ??" Tanong nito. Nag angat ako ng tingin sa kanya. Kitang kita ko ang saya sa mga mata nya. Pagmamahal at pangungulila. Kaya naman walang pagdadalawang isip akong tumakbo papunta sa kanya. Niyakap ko sya ng mahigpit tanda na miss na miss ko na sya.