No Strings (Strings Series 1)

Epilogue

Huminga ako ng malalim. "Can I borrow your phone miss?" kahit nahihiya ako ay kinapalan ko na ang mukha ko. I want to call auntie Teressa, kapatid ni mama.

Nakausap ko si auntie Terassa and she said that she'll be here any moment. Pinasok nila si mama sa loob and keep on reviving her.

"Ano kaba naman mommy, tama na." isang sigaw ng bata ang narinig ko. Mataba, nerd at nakabraces ang mga ngipin niya.

"Hindi, call your dad!" her mom answered her hysterically. Naagaw nila ang atensyon ko. Pilipino sila?

"He's home.. Bumalik na si daddy, ikaw na ang pinili niya." I don't know if the girl is sarcatic or what. Seems like she's having a trouble with her mom.

"Really?" biglang nagliwanag ang mukha ng mommy niya.

In an instant, her mom looks brigthened up. Umikot ang mata nung batang babae. Kumunot ang noo ko ng maramdam kong may kung anong kumibot sa dibdib ko.

Fuck! Bakit nararamdam ko ito sa kanya? She's not my type.

Problemadong sumunod yung bata sa mommy niya. I stared at her hanggang mawala na siya sa paningin ko. Nakita ko nalang ang wallet na nahulog sa kinatatayuan niya.

Tumayo ako at kinuha ang wallet. No-- Luther! Don't you fuck dare to open-- bago ko pa mamura ang sarili ko ay nabuksan ko na ang wallet. I was finding any I.D. but I found nothing.

Gusto ko lang naman malaman yung name nung bata.. Sana--

"Hey that's my wallet!" I got stiffened when I heard her.

"N-napulot ko lang," para akong gago na nagkandautal utal sa harap niya. Damn it! She didn't even reached half of my girls looks, pero bakit napapakaba niya ako ng ganito?

Bahagyang nanlaki ang mga mata niya. "Pilipino ka din?" tanong niya.

"Yep," sagot ko pabalik.

"Sorry kung napasigaw ako.. Thank you pala sa wallet." ngumiti siya.. Damn.. Even if she's fat and nerdy, she's beautiful indeed.

Tumalikod siya, humugot ako ng lakas ng loob to asked her name. " Can I know your name?"

Napatigil siya sa paglakad ang tipid na ngumiti sa harap ko. "Osang.."

That's the last time I saw her..

"Are you with the patient?" nabalik ako sa realidad ng nagsalita ang doctor. Hinihingal na dumating si auntie Teressa sa harapan namin.

"Jesus, Luther. What happened?" she hysterically asked me. Niyugyog pa niya ang balikat ko. I'm sorry auntie.. I don't know either.

"I'm sorry.. But she's gone.." the doctor just announced like it was nothing to him. Nalaglag ang panga ko habang napaupo sa gitna ng hall ng hospital. Autie Teressa instantly cried.

My mom's death brings me hell.

I was alone. Ni si papa ay hindi na ako maasikaso kakatrabaho niya. Even if mom died, I never saw papa cried.

I mourned for my mom for almost a year. Hindi ako maka-move on dahil hindi ko naiintindihan why she killed herself. Paano naman ako? Bakit niya ako iniwan?
Sino na mag-aalaga sa akin? Sino na ang magmamahal sa akin?

"Luther, you need to eat." Papa said after he opened my door.

Hindi ako nagsalita. Tikom ang bibig ko. Huminga ng malalim si papa at umupo sa gilid ng kama ko. "Why, pa?"

I said out of the blue. Gusto kong maintindihan kung bakit nagpakamatay si mama. "She killed her self for the love that she can't have." malungkot si papa. I saw excrutiating pain in his eyes. Simula namatay si mama, ngaun lang kami nag-usap ni papa.