Ο Λύκος Δεν Είναι Νεκρός

5. Ένα παιχνίδι για τολμηρούς

       «Να χρησιμοποιείτε απλά λόγια στις ερωτήσεις που θα κάνετε στο πνεύμα...».

       Κανείς από τους νέους δεν ζήτησε να μάθει τι ακριβώς περιμένανε σιωπηλοί, με τους δείχτες τους στον πάτο ενός αναποδογυρισμένου ποτηριού. Τα κεράκια έλιωναν και κυλούσαν αργά, σαν γαλακτερά δάκρυα. Αφού πέρασαν μερικά λεπτά πλήρης αδράνειας και το χέρι της Ελπίδας άρχισε να κουράζεται, ο Δημήτρης μίλησε: «Πνεύμα, μας ακούς;». Ο πνιχτός ήχος μίας ανοιχτής τηλεόρασης από το πάνω διαμέρισμα ήταν η μόνη απάντηση που πήραν.

       Η Χαρά, η οποία ήταν μια από τις καλύτερες φίλες της Ελπίδας από τη σχολή, καθόταν απέναντί του και κοίταξε τη φίλη της με ένα απεγνωσμένο βλέμμα.

       Ο αρχικός ενθουσιασμός τής Ελπίδας για τον Δημήτρη είχε μετατραπεί σε μια αόριστη ανησυχία. Η κοπέλα είχε αρχίσει να πιστεύει ότι τίποτα δεν θα συνέβαινε και ο Άκης χασμουρήθηκε δείχνοντας μία στραβή οδοντοστοιχία.

       Ξαφνικά, το ποτήρι μετακινήθηκε. Ξεκίνησαν όλοι μαζί να κινούν τα δάκτυλά τους συγχρονισμένα. Η Ελπίδα ανατρίχιασε. Παρατηρούσε έκπληκτη το χέρι της να σπρώχνει με το δάχτυλο το ποτήρι. Ήθελε και το έκανε ή όχι; Δεν καταλάβαινε. Όλοι φαινόταν ότι έσπρωχναν προς την ίδια κατεύθυνση λες και είχαν συνεννοηθεί από πριν. Η Ελπίδα δεν ένιωθε να φέρνει αντίσταση κάποιος στην αργή κίνηση του ποτηριού επάνω στο γραμμένο χαρτί.

       Το ποτήρι σταμάτησε πάνω από το «ΝΑΙ», έτσι ώστε το στόμιο του να κυκλώνει τη λέξη.

       Η Ελπίδα κοίταξε τα δύσπιστα πρόσωπα των φίλων της να αλλάζουν εκφράσεις. Παρατήρησε πως αυτό του Δημήτρη ήταν πιο ψύχραιμο από τ' άλλα.

       «Όταν ζούσες, ήσουν άντρας;» ρώτησε ο Δημήτρης με διαυγή φωνή. Το ποτήρι μετακινήθηκε αργά στην άλλη γωνία του χαρτιού.

       «ΟΧΙ».

       Ο Δημήτρης έκανε νόημα στους άλλους να ρωτήσουν κι αυτοί κάτι. Η Ελπίδα που δεν ήθελε να φανεί δειλή μπροστά στον Δημήτρη αποφάσισε να θέσει μία ερώτηση: «Ήσουν γυναίκα;».

       Τι ηλίθια είσαι κορίτσι μου, επέπληξε νοερά τον εαυτό της.

       Αφού το ποτήρι έκανε έναν σύντομο κύκλο, προς έκπληξη όλων, σταμάτησε πάλι στο «ΟΧΙ».

       Ο Άκης ξεφύσηξε. «Ούτε άντρας ούτε γυναίκα, ε;» έκανε και ξερόβηξε. «Ερμαφρόδιτο, λοιπόν. Βλακείες μού φαίνονται όλα αυτά, παιδάκια μου. Εμείς το κουνάμε».