No Strings (Strings Series 1)

42. Make Her

"I'm going to enter you now.." he said huskily. Tila ba nawalan ako ng ulirat sa excitement sa gagawin niya. We've done this for so many times, but still, it feels foreign for me.

He entered me slowly. "Aahhhhhhh," tumingala si Luther and move inside me slowly. Humawak siya sa balakang ko para maidiin ang kanyang sarili kahit mabagal pa ang pag galawa niya.

Bahagayang akong napapikit sa marahan at mabagal na paggalaw niya. Pakiramdam ko ay punong puno ako sa labas masok na ginagawa niya sa akin.

Slowly, gumagalaw din ako at sinasalubong ang bawat pag galaw niya.

"Shit!" isang mura ang nagawa niya hanggang bumilis ng bumilis ang pagalaw niya sa loob ko.

Hindi ko napigilan. I met his thrust kaya lalo siyang napamura. Humawak siya ng mahigpit sa balakang ko ang thrust violently. Kahit pakiramdam ko ay nawawasak ako sa bawat galaw niya. His moves, somehow, gives me the cure to every pain of his thrust.

We're both sweating even if the room is filled with full blast airconditioning.

Hindi ko alam kung paano ko na nasabayan ang bawat galaw niya. He pounded me so hard. Malakas at sunod sunod ang pag daing na nagawa ko.

He's like a beast, taking all of me. Ang bilis na pag galaw niya ay lalong bumilis sa ingay na ginagawa ng bibig ko.

"I don't want to come, yet I'm coming.." husky na salita niya na medyo hingal pa. I didn't talked. Humawak ako sa braso niya habang hinila niya ako sa beywang ang pounded me uncontrollably.

Naramdaman ko nalang na may mainit na likido na sumabog sa loob until his movements turned slowly.

Bumagsak si Luther sa gilid ko na hingal na hingal. Ako din ay halos habulin ang hininga sa sobrang hingal.

Mabilis kong hinablot ang kumot at binalot sa katawan ko. Umayos si Luther ng higa at hindi manlang nag-abala na takpan ang sarili niya.

"What?" kumunot ang noo ko sa kanya. Titig na titig lang siya sa akin at tila ba may gustong sabihin.

Ngumisi siya at niyakap ako pabalik sa kanya. "You're not allowed to fall for any other guy. Akin ka lang, Sasha.." he whispered.

Uminit ang pisngi ko sa kanya. You don't have to tell me that Luther. I am yours  in the first place.

Umikot ang mga mata ko sa condo namin ni Luther noon. I thought it was abandoned pero hindi pala. The unit has it own caretaker na si Luther ang nagdala. Kung paano ito noon. Ganoon pa din ito ngaun. Walang nabago, it's still looks new.

Umihip ang hangin sa veranda ng unit. Tanaw na tanaw ko ang ganda ng skyscraper sa kinatatayuan ko. Napasinghap pa ako ng maramdaman ko ang mainit na yakap ni Luther mula sa likuran ko.

"Can you be with me tonight?" bulong niya. Ramdam na ramdam ko pa ang pag-amoy na ginagawa niya sa buhok ko.

Ang mga kamay niya ay nagsimula na naman lumakbay sa katawan ko. Bahagya niyang hinaplos ang kaliwang dibdib ko. Umirap ako sa ginawa niya at bahagyang umabante.

Natawa si Luther sa ginawa ko sabay taas ng dalawang kamay. " you can't blame me," ngumuso siya. Parang tinutunaw ang puso ko sa mga ngiti niya na ilang taon kong hindi nakita. Umirap ako kahit bahagya akong natawa.

"Just like the old times, Sasha?" Humakbang ulit siya para yakapin ako. Gustuhin ko man. Hindi pwede, maybe we love each other pero hindi pwede malaman na kami na ulit.

There's still a wedding coming for Luther. And besides... Hindi ko pa nasasabi sa kanya si Bree.

"Your wedding is coming--" kinagat ko ang labi ko. Hindi ko alam kung paano ito sisimulan or ano. Sabi ko. Ayokong gumaya kay mommy na maging kabit. Eh ano ang ginagawa ko ngaun?