Lovers Turned To Strangers (CharDawn)

Chapter 29: It's Time

Flashback 

Lumabas si Dawn ng CR at nagpupunas pa ng luha at nagkabanggaan sila.

Dawn: *naiyak padin* Sorry.

??:*Napansin na umiiyak si Dawn* Umm, Miss sorry ha. ito oh Panyo.

Dawn: *napangiti ng onti* ay no need I'm fine.

??: Tanggapin mo na, I feel awful.

Dawn: Sige na nga.*kinuha yung panyo* Anong pangalan mo?

??: I'm Tonton. Ikaw?

Dawn: Nice to meet you Tonton, I'm Dawn. Thank you nga pala sa panyo ha.

Tonton: Okay lang :) 

Dawn: Umm, By the way. Mauna na ako, my friends are waiting for me.

Tonton: So, See you soon?

Dawn: *ngumiti* yeah, see you soon.

End of Flashback

Ang cute mo doon sa part na 'I feel awful' pero alam mo ba na nasakin pa yung panyo na binigay mo? Syempre pag closefriend tinatago ang mga ganon. 

Ton, hindi ko man nasabi sayo ito dati. Salamat kasi minahal mo ako kahit na alam mong si Richard padin. Always remember that I love you. 

End of POV

Nagulat si Dawn ng may biglang yumakap sa likuran niya.

Dawn: *Tumawa* You scared me.

Charlie: Hehehehehe. *Nag-peace sign* 

Dawn: Let's go home? *Binabalik sa basket ang mga pinagkainan*

Charlie: If dad will come with us. *Ngumiti ng pangasar*

Dawn: *Sigh* Charlie, your tito.... I mean daddy, he's tired. He can come by tomorrow.

Charlie: No he's not. *Tumingin kay Richard na parang nagmamakaawa* You'll go with us right dad? Pleaaaaaaaaaase?

Richard: *Ngumiti* yep! I absolutely have nothing to do today.

Dawn: *Tumingin kay Richard* Eeeeeeh. Chard naman eh. 

Richard: *Tumawa* Oh. Ano na naman? Yung anak mo ang nagrequest eh.

Dawn: Kaninong sasakyan? *Nakapamewang*

Richard: Give your driver the car keys and dun na lang tayo sa sasakyan ko. 

Napatingin naman si Dawn kay Charlie na nakangiti lang na nanonood sakanila.

Dawn: Napagtulungan nila ako .... *Sighed* Okay fine! 

Charlie & Richard: YES! *nagapir*

Dahil no choice si Dawn sa dalawa, sumunod na siya sa sasakyan at akmang sasakay siya sa backseat ng pigilan siya ni Richard.

Richard: Backseat? *Umiiling*

Dawn: Ehem. Kelan pa naging unahan ang likod? *naiinis na sagot nito*

Richard: Frontseat ka na. Sisiksikin mo pa yung bata eh. *Tumingin kay Charlie* Your mommy doesn't want to seat on the front should I carry her or what?

Charlie: *Tumawa* Mom, seat on the front. Dont wait for dad to carry you. 

Dawn: Tss. You guys are so unfair! *Umupo sa front seat ng nakasimangot*

 Tumawa na lang ang dalawa dahil lagi siyang talo sa magama. Pagdating nila sa bahay, dumeretcho sa kwarto si Charlie at niyaya naman ni Dawn si Richard magkape.