DEEL 3 (herschreven)

3.6K 103 2
                                    

POV Claire
De wekker gaat en hardhandig sla ik hem uit, ik neem dat duivelse ding toch niet mee naar het internaat bekijk het.
Als ik beneden kom is papa weg, waarschijnlijk al zijn geld spenderen aan drank en drugs denk bij mezelf. Niet dat mij het echt boeit, ik haat hem en kan nu zoveel eten als ik wil. Had ik al gezegt dat ik van eten houd? Nee dan bij deze ik hou van eten.

Nadat mijn ontbijt op is krijg ik een vaag berichtje van mijn vader dat ik er om 2 uur moet zijn, het is nu 11 uur en het is anderhalf uur rijden.
Ik loop naar boven en pak mijn koffers in, niet zonder slag of stoot want ik ben half gehandicapt door mijn vader van gisteravond.
Snel gris ik nog wat random kleren uit de kast (zie media)
Goedkeurend knik er naar en trek het aan, het shirt laat ik nog maar even uit aangezien ik mijn wonden nog moet verzorgen. Als dat klaar is trek ik voorzichtig het shirt aan zonder me pijn proberen te doen. Ik sjouw de koffers mee naar de trap en geef ze dan een zet zodat ze naar beneden vallen. Zo opgeruimd staat netjes denk ik.
Ik pak nog een plastic zakje waarin ik mijn andere schoenen in doe die ik graag mee wil nemen en doe zelf mijn sneakers aan. Dan loop ik naar de garage en probeer alles erin te proppen, uiteindelijk is dat gelukt en hoef ik alleen nog maar mijn jassen te pakken en gooi die op de bijrijdersstoel.

Ik start de auto en zet lekker wat muziek aan, ik race de straat uit terwijl ik lekker zit te viben op het liedje alles designer van Fabiola Folkers. De tomtom geeft aan dat ik nog een half uurtje moet rijden.
Plots moet ik freking hard remmen voor een gast die de weg over rent ik open mijn raam 'zeg kan je niet verdomme uitkijken je had bijna mijn auto beschadigd' zeg ik terwijl ik hem boos aankijk hij steekt zijn hand op en glimlacht, best schattig.

Toch steek ik mijn tong uit en steek mijn middelvinger op.
Als ik voor een gigantisch gebouw sta valt mijn mond open, dit is het toch nog niet, het is veel te mooi om zoveel scharminkel jongens binnen te hebben.
Als ik op de tomtom kijk blijkt het toch wel de plek te zijn waar ik moet wezen.
Ik rijd mijn auto rustig naar de ingang en sta voor een slagboom. 'Ja waar kan ik u mee helpen' vraagt een oud uitziende man nors zonder me aan te kijken 'rude bitch' fluister ik zacht. 'Ja ik ben nieuw hier dus mag ik er langs' vraag ik geirriteerd. Hij zegt niks maar drukt op een knopje zodat de slagboom omhoog gaat.

Ik geef flink wat gas om de aangewezen parkeerplaats vervolgens op te scheuren. Ineens zie ik allemaal hoofdjes naar buiten kijken, oops ik heb de les denk ik verstoord.
Ik stap uit en meteen komt er een bediende naar me toe, 'kan ik u ergens mee helpen mevrouw' vraagt hij beleefd. Ik knik 'kan je mijn koffers meenemen' vraag ik zo vriendelijk mogelijk aan de man en hij knikt. Ik open de passagiers deur en trek mn jassen en schoenen van de stoel. Ik doe de auto op slot en samen met de man loop ik naar binnen.

Jongensinternaat!! (Herschreven)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu