Tüm haftayı evde geçirdim.Sınav stresi falan diye geçiştiriyordum bizimkilere ama sınav belki de umursadığım son şeydi.
Kafamı yastığa gömmüşken telefonum çaldı.Arayan Merve'ydi.Şu an konuşacak halim yoktu,telefonu kapattım.
Ama tabiki de pes etmemiş aramaya devam etmişti.Bende telefonu hışımla elime alarak kapattım.
Hayatım bir an muhteşem,bir an berbat oluyordu.Şu an berbat olduğu kesindi.Emre'yle yaşadıklarımız yetmiyormuş gibi bir de Doğu çıkmıştı yeniden başıma.Beni her gün rahatsız ediyor,bir dakika olsun konuşabilmek için her şeyi yapıyordu.Ama bu sefer olmayacaktı,kararlı bir kızdım.
Yeter,diye bağırmak istedim içimden.Son senemi böyle geçirdiğime inanamıyordum.Hayatım boyunca ideallerim olmuştu ve bunları bir erkek uğruna harcayamazdım.Sınava tam 4 ay vardı.Tamam,ara sıra çalışıyordum ancak hedefim Koç Üniversitesi'nin Moleküler Biyoloji ve Genetik Bölümü'ydü ve gerekirse herkesi hiçe sayabilirdim.Kendime verdiğim bu motivasyondan sonra dersin başına oturdum.
Tabi ben,Derin,bu kadar ekşın dolu bir hayatım varken çalışabilir miydim?
Biri eski tip geleneklerle camıma taş atıyordu.
Pencereyi,
-Lanet olsun ne var,diyerek açtım.
Emre'yi görünce epeyce şaşırmıştım.Bu çocuğun bir dediği bir dediğini tutmuyordu.Hani emin değildi?Hani düşünüyordu?
-Özür dilerim,diye bağırdı.
İşte şimdi kendimi biraz kötü hissetmiştim.Sonuçts olayın gerçek suçlusu bendim ama onun da çok temi olduğu söylenemezdi.
Hızlıca merdivenlerden indim.Kapıyı açıp dışarı çıkarken bana umutla bakıyordu.
-Olmaz,dedim.Beni sevdiğinden emin değilsin,bunun için bir dediğin diğerini tutmuyor.Ne istiyorsun Emre?
Bana yavaşça yaklaştı,biraz sarhoştu belliydi ama çok değildi.Tam dudaklarıma eğilirken onu üstümden ittim.
-Bu sefer olmaz Emre,bu sefer değil.
