No Strings (Strings Series 1)

41. Win

Malapit na talaga akong atakihin sa laro ni Luther! He thinks this is a game?

"Diretsuhin mo nga ako," kumuyom ang kamao ko. " You know what? Kung gusto mong kuhanin ang shares mo or yung pera or whatever-- just tell it now. Stop this nonsense Luther," pagsabog ko. Bahagyang napaawang ang labi niya.

Nagpupuyos ako sa inis. I stand still. Tumayo si Luther mula sa swivel chair niya. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko ng lumapit sa harap ko si Luther. He look at me intently.

"I never care about the money," seryosong sabi niya. God! Paano ako magsasalita kung nasa harap ko lang siya?

"T-then what?" halos walang lumabas sa bibig ko sa lapit niya sa akin. May multong ngiti ang mga labi ni Luther. Ang perpektong panga niya at mabangong amo'y niya ay sapat na para matameme ako sa kanya.

"I badly want you back," he said. Nalaglag ang panga ko. Yung kaninang kaba ko ay napalitan ng galit.

"Hindi na pwede," madiin sabi ko.

Umiling si Luther at lumitaw ang mapait na ngiti niya.

"Why? May mahal kana?" tanong niya. Hindi ako nagsalita dahilan para mag-igting ang panga niya.

Napatingin ako sa kanya dahil dama ko ang takot at lungkot sa boses niya. Mabilis kong pinalis ang luha ko.

"Bakit hindi pa din pwede?" tanong niya. Umiling lang ako ng sunod sunod. What the hell is he talking? Nandito ako para sa stocks niya. Bakit ganito ang pinag uusapan namin?

"Y-you are engaged," nanginginig ang boses ko sa emosyon na matagal kong hindi naramdaman. Since we decided to let go of each other. Hindi ko naramdaman kahit kanino yung pakiramdam na naibibigay niya.

Humalukipkip si Luther at tinagilid ang ulo para matitigan ako. I looked away.

"Yes I am. Still, I am." sunod sunod na mura ang pinakawalan niya.

"Then why do you want me back? Hindi tayo pwede." sagot ko.

"We're forbidden for each other before and still forbidden now.. What's the difference?" kumuyom ang panga niya.

"Dahil kay Celine!" sigaw ko. "Dahil sa pamilya naten na kahit kelan hindi papayagan na mangyari yung tayo! Naiintindihan mo ba yun?" napasigaw ako.

"Why are you still scared to gamble, Sasha?" para bang puno ng hinanakit ang salita niya.

Huminga siya ng malalim. " If I love Celine, I  should've marry her long time ago.. Pero hindi naman diba? I've done my fucking best just to postponed the fucking wedding! I even use her to come back to you. Kung hihiwalayan ko si Celine.. Hindi na tayo magkikita. So I played the game, Sasha. I played the fucking game just to be with you! I don't care kung sino ang masagasaan ko. I don't care kung sino man ang masaktan ko. Naglaro ako mag-isa makabalik lang ako seyo..."

Dama ko ang sakit at halo halong emosyon niya. Lalong bumuhos ang luha ko sa mga sinasabi niya. He's not like that. He maybe jerk pero hindi ko alam na ginawa niya iyon. Pero nagawa niya-- nagawa niya para bumalik sa akin. Gustong sumaya ng puso ko pero hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Can I be selfish for him just this once?

"I even tried to forget you.." lumambot ang boses niya. "But hell! I can't.. you gave me too much memories that I can't just forget."
Huminga siya ng malalim. Hinawakan niya ang baba ko kaya nagpantay ang mga mata namin. He wiped my tears.

"Sabihin mo lang na mahal mo pa ako Sasha, ako lalaban para sa atin dalawa. Kahit ngaun lang ,Sasha.. Sumugal ka naman.." puno ng pagsusumamo si Luther.

Kung sarili ko lang ang iintindihin ko. Matagal na akong sumugal. Pero may Bree na ngaun. Paano kung madamay ang anak ko sa desisyon na gagawin ko?  I remembered lolo when he says something..  And I know he will mean it.

But still, nadito na si Luther. He can protect us-- I don't know.

Umiling ako at tumalikod. Pumikit ako ng mariin ng marinig ko ang malutong na mura ni Luther. Bumuhos ang luha ko at pumikit ng mariin. Bahagya akong tumigil sa paglakad.

"Mahal pa din kita, Sasha.." pumiyok ang boses ni Luther.

"Damn it!" Naging gatilyo iyon para mabilis akong tumakbo pabalik sa kanya. What's the point of hiding my feelings? I'm still fucking inlove with him..

He's stunned when I turned back. I grabbed his nape ang kiss him. Lumalim ng lumalim ang halik namin. Ang kamay ni Luther ay dahan dahan bumaba sa likod ko. Bahagya akong napaliyad at napadaing sa sensasyon sa bawat haplos niya sa likod ko.

Bumitaw siya ng halik at bahagyang ngumisi. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko nang hindi bumibitaw ng tingin sa kanya. "We're going to win this," he said before he grabbed me and kiss me again.