EVET ( TAMAMLANDI )

1. BÖLÜM

Eğer bu hikayeyi wattpad harici bir platformda okuyorsan , kötü amaçlı yazılım saldırısı riskinde olabilirsin. Eğer bu hikayeyi orijinal halinde ve güvenli bir şekilde okumak istiyorsan lütfen , wattpad'deki   " Nill20Keskin " İsimli profilimden oku. Teşekkür ederim.

" Kağan Bey "

Başımı önümdeki dosyalardan kaldırıp bana seslenen sekreterime baktığımda kızın karşımda ezilip büzülmesinden bir şey isteyeceğini anladım. Saatlerdir kafamı kaldırmadan okuduğum gerçeği ile sulanan gözlerimi bir kaç kere kırparak gözlüğümü çıkardım. Dört aydır benimle çalışmasına rağmen hâlâ benden utanan sekreterim Çileme cesaret vermek adına gülümsedim.

" Şey mesai biteli bir saat oldu Kağan Bey. Ben sizi rahatsız etmek istemedim ama servisi kaçıracağım o yüzden -"

" Lütfen bir dahaki sefere özel bir durum olmadığı sürece vaktinde çık. Benden izin almana yada beklemene gerek yok "

Çilem rahatlayan yüz ifadesi ile başını salladı ve " İyi akşamlar Kağan Bey " diyerek çıktı. Bende arkasından başımı saate çevirdiğimde gerçekten geç olduğunu gördüm. Neredeyse beş saattir aralıksız çalışıyordum. Boynumu sağa sola oynatarak ayağa kalktım ve sadece telefonumu alarak bende ofisten çıktım. Yönetici katında hiç kimse kalmamıştı. Otoparka inerken duvarları şeffaf olan asansörden şirketin görebildiğim katlarını inceledim . Bütün hayatım burda geçmişti. Üniversiteden mezun olduğumda direk iş hayatına atılmak yerine yurt dışına gitmek istemiştim. Ama Ailemin tamda benim gitmeme bir hafta kala yaptığı kaza da vefat etmeleri sonucunda burda kalmış ve herşeyin başına geçmiştim. Ve o günden beri tam 9 yıldır da burdaydım işte.

Asansörün o tanıdık sesini duyduğumda daldığım hayallerden çıkıp otoparka girdim. Arabama doğru gidip önüne geldiğimde güvenlikte ki arkadaş koşarak yanıma geldi.

" İyi akşamlar Kağan Bey . Bir isteğiniz var mı ?"

" Rahat olun arkadaşlar . Eve gidiyorum size iyi çalışmalar "

Arabaya binip binadan çıkarken başıma giren ağrılar ve karnımın gurultusu ile aklımdaki tek şey eve bir an önce gidebilmekti.

&&

Bahçeye park ettiğim arabadan inip eve doğru yürürken ceketime iyice sarındım. Havalar gerçekten soğumuştu. Buz tutmuş parmaklarım ile anahtarı çıkarmaya çalışırken kapının açılması ile rahatlayarak içeri girdim . Ekin " Hoş geldiniz Kağan Bey " derken ona sadece başımı sallayarak merdivenlere ilerledim. Evin içindeki sıcak hava dalgası yüzüme çarparken şimdiden ısınmıştım.

" Aç mısınız ?"

Arkamdan gelen Ekine yine olumlu anlamda başımı salladım .

" Kurt gibi "

" Hemen hazırlıyorum "

Ekin geri dönüp mutfağa giderken bende hızla merdivenleri tırmandım. Dört oda bulunan geniş koridora geldiğimde önceden annemle babamın odası olan kapının önünden özlemle geçtim. Her seferinde aynı özlemle. 32 yaşındaydım. Onları kaybedeli 9 yıl olmuştu ama hâlâ özlüyorum.

Kendi odama girip üzerimdekileri bir bir çıkardım ve kendimi duşa attım. Günün kiri üzerimdan akarken şimdiden rahatlamaya başlamıştım bile. Duştan sonra eşofmanlarımı giyip aşağıya indiğimde salondaki masanın kurulmuş olduğunu gördüm. Tek servisin olduğu masaya oturduğumda Ekin elindeki sürahi ile gelip son olarak onu da koyduğunda " Afiyet olsun Kağan Bey " diyerek tekrar mutfağa gitti.

Ekin nerdeyse Beş yıldır benim yanımdaydı. Evin tek görevlisiydi. Daha önce de çalışanlar olmuş ama kalıcı olan Ekin olmuştu. Geçmişi düşünüldüğünde mimli olsa da ona güvenmiştim. O da benim gibi üniversite okumuş ve mezun olup bir şirkette çalışmaya başlamış ama bir sene geçtikten sonra yapılan bir hırsızlık onun üstüne kalınca işten çıkarılmıştı. En azından bana anlattığı buydu. Sonrasında ise geçen bir yılda hiç bir yerde iş bulamamış ve aç kalmamak için hizmetçilik bile yaparım demişti. Sonuç olarak burdaydı ve hiç bir şekilde yanlışını görmemiştim . Neden ona güvendim bilmiyordum. İş görüşmesine ilk geldiğinde onun gözlerinde farklı bir şey görmüştüm. Neydi bilmiyordum ama aradığım kişinin o olduğunu düşünmüştüm. O günden beri yanımda çalışsa da aslında beraber yaşadığım ev arkadaşı gibi bir şeydi. Sadece asla saygısını ve çizgisini bozmuyordu. Ve işinde çok iyiydi. Ama ne yazık ki geçen ay nişanlanmıştı ve evlendiğinde çalışmaya devam etse de yatılı kalmayacaktı. Eskisi gibi evin bütün hakimiyetini üstlenmeyecekti. Bu da demekti ki yeni bir çalışan almak zorundaydım. Deneme süreci , güvenilirliği derken biraz zaman geçecekti. Evlenmesi benim için kötü olsa da nerdeyse 30 yaşına gelmiş birini de evlenmekten vazgeçiremezdim.