Birgün olsun o hayalleriniz. Devamı gelecek.

GERÇEKLERİ YÜZE VURMA..!

Zaman geçiyor ama peki bize ne oluyor. Zaman akıp gitti diyioruz.Peki biz bu

geçen zaman içinde ne yapıyoruz esas önemli olan bu işte.Önemli olan zamanın

geçmesi değil bu geçen zaman içinde bizlerin ne yaptığı önemli değilmidir. Yoksa

zaman akıp gider zaten bir bakmışsın ki ömür bitmiş toprak olmuşsun bile.Kısa be

kardeşim bu dünya çok kısa.Bırakın hırsınızı bir kenara,kaldırın gözünüzdeki siyah

perdeleri ve bakın şu güzelim dünyaya.Sadece bir kere ya bir kere her zaman baktığınızdan

biraz daha farklı bakın ve zamanın kısa kalp kırmak boşa olduğunu görürsünüz.

İyi güzel hoş konuştuk ama daha çok büyük sıkıntılarımız var bence. Sadece iyi bakmak

yetiyormu diyorsunuz şimdi siz. Tabikide yetmiyor. Şartlar böyle gittiği sürecede yetmeyecek.

Hatırlayın geçmişi biraz. Ben hayal meyal hatırlıyorum. Ufaktım annem beni komşuya gönderirdi;

''Oğlum bizde şeker bitmiş karşı komşu Emine teyzenden al gel hemen bir avuç'' derdi.Hemen koşa

koşa gider Emine teyzenin zilini çalardım elimde ufak bir kaseyle. Kapı açıldığında Emine

teyzenin yüzünden sevgiyi sıcaklığı hissederdim o zamanlar. Neden biliyormusunuz o zamanlarda

komşuluk vardı dostluk arkadaşlık vardı en hakikisinden hemde. Ama şimdilerde ne oldu bu duygular

yok oldu yok edildi.Şimdi gidip komşudan birşey istiyeceğiz haa nerde o günler.Hemen aklımıza

kötü fikirler geliyor. Ya şimdi istesem bak ne durumdalar onu bunu alacak paraları yok yazık

derler bize gözüyle diye düşünüyor olduk.Kesinlikle kimseye suçlamıyorum,bunlar bizim ayıbımız

değil bizi bu hale getirenlerin ayıbı.Yolda,mahallede,otobüste karşıdan biri gelirken tanı tanıma

farketmez kafamızı ona doğru kaldırıp merhaba, günaydın demezmiydik.Böyle samimi sıcak ortamda

büyümedikmi bizler.Evet hatırlıyorum annemler yazları toplanır komşular ile evin bahçesinde

herkes toplanır evlerinden ne yaparlarsa az çok onları yerdik.Annemler günün dedikodusunu yaparken

bizler top peşinde koşar dut ağaçlarında gezerdik.Şimdi nerde o zamanlar acaba ne oldu o günlere

Dediğim gibi bizi suçlamıyorum suç bizi bu hale gtirenlerde.Zor durumda olan komşumuz varsa apartmanca

toplanılır gizli gizli yardım edilirdi iyi hatırlarım.Şimdi yardımı bırak üstü başı yırtık diye

insanları dışlar olduk. Sizi suçlamıyorum suç bizi bu hale getirenlerde.Bide şimdi şunu hatırladım.

Annem ile otobüse bindğimizde hemen yer verirlerdi çünkü ufaktım ben çocuklu kadın ayakta gitmesin

diye hemen yer verirlerdi saygı ve sevgi vardı o zamanlar öyle değil mi? Şimdi bakıyorum da ondan eser

kalmamış.Saygı desen boş boş bakacak insanlar tanıyorum çevrede bir sürü var. Sevgi desen öyle pis bir hale

geldiki insanlar, çoğu insan sevgiyi iki bacak arasında sanacak kadar şerefsizleştiler. Yalnış anlamayın sizi

suçlamıyorum , bu hale getirenleri suçluyorum.Koca koca sakallı adamların ufacık ya daha bebek olan kızlardan

tahrik olmaları,kundaktaki bebeğe bile pislik yapacak kadar adi bir toplum olduk farkındamısınız. Yalnış anlamayın

sizleri suçlamıyorum bu hale getirenlere isyanım benim.Kadın şort giyer dayak yer, etek giyer tahrik ediyor olur.

Kot giyer yine tecevüz ederler.Sorun kadının ne giydiği değil sorun bu tip insanların beyinlerinin olmaması.Kadının

ne giydiği değil o kendini adam sanan lafta namus bekçisi geçinen şerefsizlerin sorunu.Eskiden ''NAMUS'' diye bir kavram vardı hatırlarmısınız.

         Şimdi ''NAMUS'' denen kavramın kimler farkında...