Birgün olsun o hayalleriniz. Devamı gelecek.

"BELKi" "BiRGüN"

Bunca insan bir koşuşturma içinde.Nereye yetişiyoruz ne acelemiz var neden hep koşturuyoruz . Hep bir telaş hep bir öfke sinir var içimizde. Sabahın köründe kalkarız işe gitmek için başkalarının parasına para katmak için acele ile kalkar otobüse atlar işe yetişmeye çalışırız. Hiç sabah otobüste insanların yüzlerine dikkat ettiniz mi? Uykulu sinirli sanki birşey desen bütün hırsını senden alacak gibi değil mi? Bazıları ise o kadar yorulmuş ki bu koşuşturmanın içinde kafasını cama yaslayıp tilki uykusunda ineceği durağı kaçırmamak için. Yorulsakda yeter artık diye isyan etsek bile el mahkum devam ediyoruz koşturmaya hayatımızı sürdürmek için. Yolda, iş yerinde bazende hayal kurarız . Ama hayallerin hep başında "belki,birgün," olmaz mı? Hayallerimiz bile umutsuz sanki hiç gerçekleşmeyecek imkansız gibi kuruyoruz artık . Oysa hep küçükken demezlermiydi hayallerinizin peşinden koşun diye. Şimdi koşmayı bırak en ufak birşeyi düşünürken bile belki der olmadık mı? Eminim ki bu kısa yazımı okuyunca sonuna doğru biraz durup aynen öyle valla diyip . Sonundada başta dediğim gibi "belki" böyle gitmez düzelir ya birgün elbet diyeceksiniz yine. Boşluğa bakıp düşünürken hayalinizi yine dilinizde o "belki" dolanacak...