Dit ding, genaamd 'leven'

Tanja 2

Lieve Tanja,
Alhoewel jij denkt dat je hier niet veel betekenis hebt...op deze aardbol...en mensen jou dingen aangedaan hebben die ik mijn ergste vijand niet toewens...zou ik graag willen dat jij weet dat je heel veel betekenis hebt in mijn en zelfs Liam's leven.
Ik zal je een verhaaltje vertellen...
Toen ik een zeer depressieve tiener was, had ik eigenlijk slechts één beste vriendin.
Ze heette...Tanja.
Toen ik mezelf zo erg haatte dat ik mijn haar uittrok, op mijn muren schreef dat ik mijn vader haatte, mezelf kapot maakte door niet te eten en laxeermiddelen te slikken, ik tegen iedereen loog, mezelf compleet verloochende en elke dag wenste dat ik iemand anders was...iemand mooier, gevatte, populairder, geliefder,NORMALER...
dan was Tanja daar om me te zeggen dat ze mij perfect vond zoals ik was.
Toen ik mijn huiswerk niet gemaakt had omdat ik het niet snapte maakte Tanja mijn huiswerk in de pauze. Toen ik naar die vreselijke instelling moest stuurde Tanja mij brieven. Ze zag mij graag denk ik...en ik zag haar graag. Alleen kon ik dat haar niet tonen, omdat ik zo verkrampt was en nooit gezien had hoe je normale vriendschapsrelaties aangaat. Ik wist niet hoe ik affectie moest tonen. Al wat ik kende was schaamte, kilheid en pijn. Maar Tanja, en haar mama, die lieten me gitaar spelen, kregen tranen in hun ogen en zeiden me hoe veel talent ik had. En het was oprecht.
Dit was waarschijnlijk de reden dat ik hier nu nog steeds rondwandel. Door Tanja...en haar mama. De enige mensen die mij begrepen. Toen ik al veel ouder was, in Oostende ging wonen en al een tijd helaas geen contact meer met Tanja had begon ik over allerlei zaken na te denken. Ook over Tanja...en hoe dankbaar ik was dat zij er geweest was. Ik schreef haar toen ook een bericht waarin ik haar oprecht bedankte. Ik denk dat ze wat in haar mond geblazen was, want zo'n berichten krijg je nu eenmaal niet elke dag.
Ik besloot toen om er voor mensen te zijn...omdat ik wist welk effect dat bij mij gehad had. Ik ben in 'de jaren na Tanja' niet meer vaak mensen tegengekomen die echt waren.
Lotte is een uitzondering, maar zij was nog heel jong. En zij heeft mij, ondanks haar leeftijd en problemen immens gesteund in de voorbije jaren, waar ik onnoemelijk dankbaar voor ben. Voor mij is zij mijn zusje.
En dan ben ik, een half jaar geleden, jou tegengekomen.
Puur jij, zoals je bent. Ik wil je hierbij bedanken voor de warmte die je mij en Liam geeft. Ik heb er een prachtige authentieke vriendin bij. En we gaan helaas gebukt onder dezelfde demoon. Maar ik denk dat je uiteindelijk zult merken dat alles effectief voor een reden gebeurt.
En ik zal je steunen waar ik kan, want deze Tanja wil ik graag in mijn leven houden.
Liefs,
Inge