Dit ding, genaamd 'leven'

Tik tak

Tik tak tik tak...
De tijd tikt genadeloos voorbij.
Machteloos moet ik toekijken hoe jongere meisjes nagekeken worden op straat.
Voor mij is dit grotendeels voorbij.
Een thema dat bijna nooit aangekaart wordt...
Ouder worden in deze maatschappij.
's Morgens in de spiegel kijken en een schim van je vroegere zelf zien.
Wallen, doffe ogen, slappere huid...het hoort er allemaal bij.
Als ik eerlijk ben met mezelf heb ik mezelf de afgelopen jaren verwaarloosd.
Pijn en verdriet laten sporen achter...ook op je gezicht en je lichaam.
Het roken, de koffie...het ongezond eten...de baxters...
Het is zeer frustrerend. Krampachtig probeer ik het wat recht te trekken...mijn hart en ziel weer zuiver te maken. Maar als er iets is wat ik niet heb is het discipline.
Dat heeft me al meermaals genekt.
En liefde...liefde voor mij...mezelf...ik...diegene die mij in de spiegel aanstaart met die wallen en slappe huid. Met donkere doffe ogen...
Ik wil leven, graag gezien worden, omhelzen, liefhebben, mooi zijn en mooi vinden...
Wenen omdat ik ontroerd word door verpletterende schoonheid.
Naakt naast je liggen zonder mij gebruikt, lelijk of te kwetsbaar te voelen.
Niet meer kwaad zijn, nooit meer...op mij, op jou, op...niemand.
Niet ouder worden, enkel wijzer...
Lachen, dansen, fuck you zeggen...al glimlachend...
's Morgens in de spiegel kijken en lachen...omdat het irrelevant is...
En elke dag...elke dag kunnen wakker worden naast mijn zoon.
Die nooit nachtmerries heeft...en lacht omdat hij zo gelukkig is.
En zijn mama de mooiste vindt.
Tik tak tik tak...