The Keeper Of Secrets||Ways|| ( #B2K18WB )

Part 1- Time

(Το τραγουδι πανω)
(...)

Γαμωτο το ξυπνητήρι μου μέσα γαμω

Τι ώρα είναι; γυρνάω το κεφάλι μου να δω και τι να δω ;

7:50

Θα αργήσω, είχα αρχίσει να πανικοβαλομαι, στο σχολείο συνήθως πηγαίνα 10 λεπτά πριν πάει ο κανονικός κόσμος, απλά μαρεσε, συνήθως όλοι πάνε στις 8, αλλά εγώ έφευγα από τις 7:50

Πρέπει να ετοιμαστώ " καλά νταξη τρόπος του λέγειν να ετοιμαστώ" εβάζα ότι να ναι και μετά έπιανα έναν κότσο (κότσο ο θεός να τον κάνει ) και φεύγω

Δεν ήταν του στυλ μου φούστες φορέματα μακιγιάζ και δεν ξέρω γω τι άλλο, βασικά δεν είχα στυλ τι λεω; εκτός αν λέγεται το "βάζω ότι είναι στην πρώτη στιβα" στυλ.... Τότε ναι είχα στυλ λέμε

"ΜΑΜΑΑΑΑΑ" ακούστηκαν οι αγριοφωναρες μου σε όλο το σπίτι

"φεύγω " λέω χαλαρά

"Κάτσε που πας έτσι;" μου λέει καλά εντάξη είναι αυτή μητέρα; συνήθως λένε ' ω τι κούκλα που είσαι σήμερα' και τέτοια

"Μαμα! Δεν θα λέμε τα ίδια και τα ίδια" άρχισα γέννεοτης εγώ " αυτό είναι το στυλ μου και σε όποιον αρέσει "

" Μα αυτό δεν είναι στυλ, δεν υπάρχει καν αυτό ότι φοράς" μου λέει

Καλά αυτή είναι στο μυαλό μου

Τελικά όντως μπορεί υπάρχει δηλαδή μια μικρούλα πιθανότητα να είναι μητέρα μου, αλλά... βάζω στοίχημα πως κάναν λάθος στο μαιευτήριο

Θα ήταν αστείο, αν ήταν, έχω συνηθίσει να λέω τέτοιες βλακώδες ' πλάκες' αλλά μέχρι ένα όριο, για να μην ξεχνάμε είμαστε κυρίες... Εδώ γελάμε...

" αγάπη μου καλά είσαι; " με ρωτάει τρυφερά, να τις βράσω τις γλυκιές σου...

"Ναι ναι, Γειά, φεύγω" έκλεισα απαλά την πόρτα πίσω και θριαμβευτικά περπάτησα μέχρι το 'σχολειο'

Άλλη μια μέρα απόδραση από το κλουβί της μητέρας μου, δηλαδή της και Κάλας μητέρας μου, αυτά που μου έχει κάνει τα τελευταία χρόνια δεν είναι και λίγα, ευτυχώς φέτος προσπαθεί να αλλάξει, είναι λίγο παράδοξο αλλά δεν την νιώθω σαν μητέρα μου, αλλά περισσότερο σαν μια εχθρό μου, ποιος νοιάζεται;