Μικρή ήμουν ένα ασυνήθιστο σε υψηλό βαθμό κορίτσι, σαν εμένα σπάνιζαν, μου άρεσε η ζωγραφική και η ποίηση, ιδιαίτερα μου άρεσε να διαβάζω (λογοτεχνικα) βιβλία, με εμπνεαν, μου δημιουργούσαν έναν χαρακτήρα ή βασικά μέσα από αυτά δημιουργούσα τον χαρακτήρα μου, μου άρεσε να ταυτίζομαι -και ακόμα μου αρέσει- με τους χαρακτήρες, να συμπίπτουν τα προβλήματα μας σε ένα, να βρίσκω λύσεις μέσα από αυτά.
Το πρόβλημα των γύρων μου προς εμένα άρχισαν όταν εγώ ήμουν Δευτέρα γυμνασίου, ο καιρός που άλλαζα, ο καιρός που έβαλα γυαλιά για την μυωπία μου, ο καιρός που απομονώθηκα, ο καιρός που σταμάτησα να ασχολούμαι τελείως με τον εαυτό μου, διάβαζα τόσο πολύ ποίηση και βιβλία που έγινα μεταφορικά ένα ζόμπι, πολλές φορές δεν άκουγα την μητέρα μου, έκανα του κεφαλιού μου, με τα δίκια μου και ολας. Όλοι με κορόιδευαν, με χλεύαζαν, όλοι εκτός από δύο άτομα, οι σωτήρες μου θα μπορούσα να πω, δύο κορίτσια που έμειναν δίπλα μου όσο και αν τις έδιωχνα, προσπαθούσαν να ήταν μαζί μου όσο πιο πολύ γινόταν... Και για αυτο τις αγάπησα σαν αδελφές μου. Θυμάμαι ακόμα τα πικρόχολα σχόλια των συμμαθητών μου, από "φυτό" μέχρι "μπάσταρδο" και "ορφανή"...
Αλλά τα προβλήματα μου δεν άρχισαν από εκεί, υπήρχαν προ-πολλου, από την τέταρτη δημοτικού, όταν ο πατέρας μου άρχισε να συμπεριφερεται άγρια και βίαια, στην πέμπτη δημοτικού, όταν ήμουν 11 χρονών ο πατέρας μου μας παράτησε και η αιτία όλου αυτού του βάσανου ήταν μια αγγλίδα μοντέλο που τον είχε ξεμυαλίσει, είχα στεναχωρεθει, ναι μου συμπεριφερόταν βίαια αλλά αυτό δεν έφερε ως τέλος την αγάπη μου για αυτόν. Οταν έφυγε πήρε μαζί του και τον μεγαλύτερο αδελφό μου, τον Θάνο, τοτε ηταν 15 χρονων, για αυτόν έχω μεγάλη ιστορία που θα σας περιγράψω σε άλλα κεφάλαια. Μείναμε εγώ και η μητέρα μου, έλα μου όμως που ήταν τριών μηνών έγκυος, αυτό το είχε αποκρύψει από τον πατέρα μου, για έναν λόγο που δεν ήξερα. Μετά από κάτι μήνες γεννήθηκε ένα γλυκό και αξιολάτρευτο μωράκι, η αδελφη μου, η Μπριαννα, που μου έμαθε τι θα πει αγάπη.
Πέρασαν τα χρόνια, είχα φτάσει τρίτη γυμνασίου, η μητέρα μου δεν μου έδειχνε σημασία και αγάπη, αυτό με είχε πάρει κάπως από κάτω, οπότε είχα αποφασίσει να μην της δίνω ούτε και εγώ, όπως ο κανόνας ότι δίνεις παίρνεις, τον είχα τηρήσει κατά γράμμα. Λοιπόν στην τρίτη γυμνασίου ήρθε η πρώτη μου αγάπη, ο Ίαν, δεν ενδιαφερόταν φυσικά, πως να του τραβήξει την προσοχή ένα "φυτό" με γυαλιά; λίγο δύσκολο θα έλεγα.
YOU ARE READING
The Keeper Of Secrets||Ways|| ( #B2K18WB )
Teen Fiction●Μόνο εσωτερική εστίαση● "Ή μόνη λύση είναι να το βουλώσουμε" είπε ο Noel "Οπότε το βουλώνουμε;" είπε δραματικά ο Oscar "Δηλαδή το βουλώνουμε" είπε το ίδιο δραματικά ο Lucas "Ω ναι το βουλώνουμε" υποννοήθηκε ο Drake "Ώστε το βουλώνουμε" αποδέχτηκε...
