All of my friends are guys

Hoofdstuk 2

De stilte bij het ontbijt maakt dat ik me steeds ongemakkelijker voel, we weten geen van allen wat we moeten zeggen, dus zeggen we niets.
Als iedereen weer naar huis gaat, neemt Alastair me mee naar zijn kamer.
"Ik weet niet wat ik moet doen," fluistert hij, niet-begrijpend kijk ik hem aan, waar heeft hij het over?
"Ik heb nog steeds gevoelens voor Noah, maar hij praat continu over meisjes, waardoor ik zeker weet dat hij nooit iets voor mij zal gaan voelen." Aan zijn stem hoor ik dat hij meer voor Noah voelt dan hij wil toegeven en dat het feit dat Noah zo overduidelijk op meisjes valt hem pijn doet.
"Je hebt Amy nog," probeer ik hem op te vrolijken, maar hij schudt zijn hoofd.
"Hoe kan ik nog met haar samen zijn als ik gevoelens heb voor iemand anders? Dat voelt niet goed," fluistert hij en ik weet precies wat hij bedoelt.
Als ik mijn spullen heb ingepakt en we samen de luchtbedden naar de zolder hebben gebracht, lopen we naar beneden toe zodat Alastair me weer naar huis kan brengen.
Als we echter naar buiten willen lopen, staat Amy voor de deur. Zodra Alastair haar binnen laat, slaat ze dramatisch haar armen om hem heen, alsof ze hem al jaren niet heeft gezien.
"Ik vraag wel of Floyd me komt ophalen," zeg ik, en pak mijn telefoon uit mijn zak. Als Alastair me tegenhoudt, ben ik al halverwege met het intoetsen van het nummer van mijn broer.
"Nee," zegt hij vastbesloten, "ik breng je naar huis."
Collin grijpt meteen zijn kans me te smeken om nog even te blijven en vragend kijk ik Alastair aan, maar die is al samen met Amy naar boven gegaan.
Samen met Collin speel ik zijn favoriete spelletje en we bouwen samen een grote legotoren, terwijl we proberen niet te luisteren naar de hevige woordenwisseling een verdieping hoger. Als de vader van Alastair en Collin binnenkomt, kijkt hij raar op als hij ziet dat ik er nog ben, maar hij lijkt niets te geven om de ruzie boven.
Pas als hij hoort dat er glas kapot gaat, stommelt hij de trap op, om luid duidelijk te maken dat Amy het huis moet verlaten.
Als ze de trap af komt gestormd, scheldt Amy me uit en waarschuwt me voor de soa's die je volgens haar oploopt als je seks hebt met een homoseksuele jongen. Woedend, maar ijzig kalm sta ik op en loop naar haar toe, waarna ik haar kalm het verschil tussen homoseksueel en biseksueel uitleg. Met een harde klap tegen mijn gezicht word ik bedankt voor de uitleg, voordat ze het huis uit stampt.
Collin staat met grote ogen toe te kijken, hij is duidelijk bang geworden door de woedende ex-vriendin van zijn broer. Huilend van de schrik stort hij zich in mijn armen en merkt na een paar seconden op hoe snel mijn hart klopt.
"Ik was boos omdat ze jouw broer beledigde," fluister ik, en glimlach als Collin me verbetert. "Onze broer," zegt hij, voordat hij zich weer tegen me aandrukt.
"Sophie!" De vader van Alastair roept me en ik schrik, zonder na te denken ren ik de trap op.
"Collin, blijf jij even buiten de deur wachten?" vraag ik hem, hij knikt gehoorzaam. Ik ga de slaapkamer van Alastair binnen, die er gewoonweg verschrikkelijk uit ziet.
Over Alastairs gezicht lopen straaltjes bloed en op de grond liggen verschillende stukjes bebloed glas.
"Je moet naar het ziekenhuis," fluister ik, terwijl ik zijn gezicht van dichterbij bekijk, er zitten een aantal flinke sneeën op zijn gezicht, ter hoogte van zijn wenkbrauwen.
Zonder nog langer na te denken bel ik Floyd op en vraag hem of hij ons kan komen halen.
"Jij ziet er ook niet best uit," antwoordt Alastair, doelend op de linkerkant van mijn gezicht, die inmiddels helemaal blauw is geworden.
Het duurt nog geen vijf minuten voordat Floyd voor de deur staat en Alastair en ik zwijgend op de achterbank gaan zitten.
"Hebben jullie ruzie gehad?" Verbaasd kijkt Floyd ons aan via de achteruitkijkspiegel.
"Al had ruzie met zijn ex, en toen ik voor hem opkwam kreeg ik ook een klap in mijn gezicht," leg ik zuchtend uit, terwijl Floyd ons naar het ziekenhuis buiten de stad brengt.
Op de eerste hulp wordt Alastair meteen geholpen, terwijl ik aan een verpleegster uitleg wat er gebeurd is.
Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat hij terugkomt, met een aantal hechtingen en pleisters.
"Fijn, nu hebben we allebei een gestoorde ex," zucht Alastair, maar al snel lachen we weer om elkaar, omdat het geen zin heeft om continu alleen maar te denken aan wat er zou kunnen gebeuren nu blijkt dat we allebei een ex hebben die wraak wil.
Floyd maakt snel een foto van ons, en grinnikt als we allebei luid beginnen te protesteren omdat we er op dit moment echt niet uit zien.
"Deze gaat in jullie fotoboek," plaagt Floyd ons, voordat hij ons naar huis brengt.
Emma blijkt nog bij ons thuis te zijn, medelevend kijkt ze naar mijn blauwe gezicht, terwijl Floyd haar een verhaal vertelt over hoe ik Alastair heb gered van zijn gemene vriendin. Lachend schud ik mijn hoofd en luister naar het wilde verhaal dat mijn broer ophangt over mijn 'gevecht' met Amy.
"Flo, je fantasie heeft nu wel zijn toppunt bereikt," grinnik ik, als hij plotseling over gevechten met draken begint. Emma heeft inmiddels de slappe lach en al snel schieten Floyd en ik ook in de lach.
We besluiten samen te gaan koken, nadat Floyd me heeft gevraagd of Emma nog wat langer mag blijven.
"Natuurlijk, ze is altijd welkom," glimlach ik en knipoog naar Emma, die achter Floyds rug een brede glimlach niet kan verbergen.
Mijn telefoon trilt in mijn broekzak en ik zie dat ik een aantal berichten heb gemist.
De jongens hebben Dalton uit de groepschat verwijderd, nadat ze hem hebben duidelijk gemaakt dat hij me misschien wel in gevaar heeft gebracht door zijn dronken actie. De rest van de berichten gaat over Alastair, Amy en mij. Tenslotte heb ik nog privéberichten van Alastair en Elijah gemist.
Alastair laat me weten dat zijn moeder overbezorgd is en dat Collin ook ontzettend geschrokken is.
Elijah blijkt ook geschrokken te zijn, hij vraagt hoe het met me gaat.