Al götür beni,
Sevmek bile zor bu zamanda...
Yakınlar ise uzak sana.
Söylemesi çok zor ,
Gecesi uzun sensiz, gündüzü yok bu dünyanın.
Nedendir bilmem.
İnsanlar yine üstümde hırçınlıklarıyla.
Yalnızım burada...
Gökyüzü desem, siyah bulutlar,
Ay pusuda duraklar;
Güneş ve yıldız yine yastalar.
Al götür beni,
Sevmeseler bile uzaklar.
Söyle!
Onlar hiç gördü mü bende ki seni?..
Gökyüzü yakında görmedi mi kimse seni?
Görmedi mi kimse denizi?
Sevmedi mi kimse papatyayı?
Koklamadı mı kimse gülü?
Hiç yaşamamış gibi bunlar,
Hepsi Zorba, hepsi hovarda.
'Sen' kelimesi hiç mi yakışmadı onlara?
Bilmezler bunlar,
Gel götür beni uzaklara.
Yalnızım burada...
Gökyüzü desem, siyah bulutlar,
Güneş ve yıldız yine yastalar.
Hiç mi yakışmadık uzaklar?
Hiç mi, hiç mi..?
Sanki yine yalnızlık kokusu sardı beni,
Sanki bu seferki daha yoğun daha keskin.
Al götür beni Ey toprak!
Eller yine yıkık dökük.
İçin sızlar içime,
Görse deniz, papatya ve gül çekilir içine.
Sanki hiç sevmiyorum demedi papatya,
Sanki hep güzel koktu gül,
Sanki hep durgundu deniz,
Al götür beni.
Yalnızım desem...Öyle işte.
Gecesi uzun, gündüzü yok bu dünyanın.
Al götür beni uzaklara...
Al götür beni..
Al götür.
23.09.2017
YOU ARE READING
Ateş ve Işık
PoetrySevginin yok olmayacağı bir gün gibi öylece umutlu ve huzurlu yaşamak,ümidini yok etmemektir. "Işığım sönecek ise Ateşe razıyım sevgili"...
