Sarardığında yapraklar insanın yükü ağır olur. Hastalık sarar bedeni, doğa da duyulmayan iskenceyi sel alır. Adım attıkça katır, insanda küçük ses, dilde şarkı, hepte hasret yer alır.Yağmur yağınca dostlar kaçar, doğa çıplak kalır. Bunca bekleyişte belki gelir dokunur, bunca sözden sonra belki yanıma sokulur. Yok yok! Hepsi rüya, o gelip uyandıracak güya. 04.11.2020
YOU ARE READING
Ateş ve Işık
PoetrySevginin yok olmayacağı bir gün gibi öylece umutlu ve huzurlu yaşamak,ümidini yok etmemektir. "Işığım sönecek ise Ateşe razıyım sevgili"...
