Gökyüzü boş, kimsesiz, karanlık ve sessiz.
Sen yok ben bir hiç,
Çok üzgünüm Sabahın gülüşü...
Çok üzgünüm sende "ben" bir hiç.
Olmak var,olmamak var
Peki bende neyin var?
Çok üzgünüm sonsuzluğum...
Seni gördüğüm için,
Seni sevdiğim için,
Senin için ben bir hiçim.
Çok üzgünüm Solan Gülüm...
Gülemediğim için,
Sevgilim dediğim için
Yüreğine dokunamadığım için.
Çok üzgünüm Mutluluğum...
Seni hala sevdiğim için,
Seni seviyorum diye bildiğim için,
Seni sonsuzluğuma kıldığım için.
Çok üzgünüm Gökyüzüm,
Sende kaybolduğum için.
Seni severken ağladığım için
Çok üzgünüm...
Mesafeleri bana sevdirdiğin için
Beni benden aldığın için
Sevincini paylaştığın için.
Çok üzgünüm istemesende;
Seni seviyorum yok olurcasına
Sabahın gülüşü;
Öylece kal son nefesime
Kal ki sonum ol,
Geçmişim ol...
Kalda "ÇOK ÜZGÜNÜN" üzülsün
Sen kalda, gözlerin baksın...
YOU ARE READING
Ateş ve Işık
PoetrySevginin yok olmayacağı bir gün gibi öylece umutlu ve huzurlu yaşamak,ümidini yok etmemektir. "Işığım sönecek ise Ateşe razıyım sevgili"...