Habang kumukuha ako ng ingredients sa ref ay biglang tumunog ang cellphone ko.

"Excuse me for awhile Iya, I need to get this call."

"Tita punta lang ako sa room ni Rizalie ha? If she's back na."

Nginitian ko si Aya. "Sure, tatawag nalang ako if ready na ang snacks."

Kinuha ko sa bulsa ang cellphone ko at nakaflash sa screen ang pangalan ni Rain.

"Yes honey?" I answered the phone enthusiastically.

"Honey did I disturbed you? I'm sorry pero may konting problema tayo with our investors honey I need you here. I'll explain the whole story dito. Just come over." Nababakas sa boses ni Rain ang pag-aalala.

"Okay okay I'm on my way."

I get my car keys sa dining table and hurried. I texted Iya about the problem.

To: Iya

Sorry Iya, we got an emergency sa office. If magutom kayo just search anything you want sa fridge or magpadeliver nalang kayo. I'll be back very soon.

From: Iya

Sure tita. No problem, we got this. :)

Relief flashes me as I read Iya's reply. Nagsimula na akong magmaneho and stared again at our house. I hope everything gets better.

Iya Martinez

Pumunta ako sa kwarto ni Rizalie but she wasn't here. Umupo nalang ako sa kama niya and stared at the pictures of us hanging on her wall and displayed on her bedside table.

I open my phone to send a message to Rizalie kung nasaan na siya. Pero tita's name flashes on my screen saying that there's an emergency daw so we're on our own muna. I replied at her that we can handle everything.

Nasaan naba kasi sila Rizalie and Joseph? Kinidnap naba sila ng mga alien?

Out of frustration ay humiga ako sa kama ni Rizalie nang may makapa akong cellphone at agad na lumabas sa mukha ko ang isang poker face.

Wow. This is great, nandito lang pala ang cellphone ni Rizalie, so, she can't possibly read my messages for her. Just great.

I easily recognized that it's Rizalie's phone because of the glitters.

Katabi ng phone ni Rizalie is a book, an old book.

Lumapit ako and grab the book.

Umupo ako and opened it pero na dissapoint ako, walang nakasulat rito and blank pages lang ang nakikita ko.

"What kind of book is this? Guess the storyline book? It is all blank."

I flip the pages. Tinitigan ko itong mabuti at biglang gulat ko nalang nang magsulat ito mag-isa.

Dahil narin sa sobrang takot at pagkagulat ay naihagis ko ang libro palayo.

Halos nanginginig na ako sa nasasaksihan ko ngayon.

Makalipas ng ilang sandali ay bumaba ako sa kama at nilapitan ang libro.

Nandilat ang mga mata ko at halos mahimatay na ako dahil sa sobrang takot.

Words are showing sa blank page. Para itong may sariling manunulat na nagsusulat sa anong idinidikta ng sinuman o kaya parang may sariling mga kamay ang libro.

Nakakapangilabot.

Patuloy lang sa pagsusulat ang libro nang bigla itong tumigil sa mga katagang.

"Habang nilamon ang binata patungo sa kawalan."

Gulat na gulat ako sa mga nakikita ko ngayon, am I in a gag show or something? Or my mga multo ba akong nagambala rito?

I swallowed my fear and stayed sa room, I waited for a minute if magsusulat na naman manually itong book.

But nothing happened.

I got a idea and say it loudly.

"What if basahin ko kaya itong first line ng libro? Baka mag-flash ang ibang words as if it is a continuation."

I breath deeply and started reading the words.

As I read the last lines nagulat ako nang may dumugtong na mga salita.

"Habang ang binata ay nilamon patungo sa kawalan."

"Napadpad naman ang dalaga sa kaharian ng Elena."

I'm hysterically shocked. This book is so magical.

Helloooo readers! I'm back! Nakakahiya talaga dahil after a year pako saka nakapag-update. Anyways, come back is real. Mwamwa!

Comment. Vote. Follow.
~Nobalilong x

History Repeats Itself (ON-GOING)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ