Supernatural (Deel 2) / ON HOLD

3🍩

Emily

Na een keertje kloppen gaat de voordeur open en komt Esmee tevoorschijn. Een kleine glimlach siert haar lippen voordat ze me in een knuffel trekt.

'Het komt wel goed meisie. Dat beloof ik je,' probeert ze me gerust te stellen maar het lukt gewoon niet.
Ik mis Caiden en ik moet hem vinden.

Nadat Esmee me loslaat trekt ze me binnen in haar appartementje en sluit de voordeur.

'Ik wil Caiden gewoon weer terug, Es. Ik weet niet hoelang ik het nog ga volhouden als ik niet weet waar hij is en of het wel goed met hem gaat.'

We lopen naar de woonkamer en gaan in de zetel zitten.

'Caiden is een sterk mannetje en ik ben er zeker van dat hij oké is.'

Maar wat als dat niet zo is?

Hij is pas vier jaar oud en is nog klein. Hij kan niet voor zichzelf zorgen.
Wie weet wie hem heeft ontvoerd. Misschien doet hij Caiden wel pijn, of erger!

De tranen beginnen weer te stromen en ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen.

'Ik kan hem niet bereiken, Es. Dat is nog nooit gebeurt.' Snik ik.

'Wat bedoel je?'

'Ik heb Caiden geleert hoe hij via gedachten moet communiceren maar telkens als ik hem probeer te bereiken hoor ik niets. Het is net als wanneer je in je eentje door een donkere zwarte tunnel loopt en de stilte je stilaan gek maakt.' Leg ik uit.

'Heb je dat al aan Patch vertelt? Misschien als hij het probeert het wel lukt?'

'Nee. Patch en ik praten amper nog. Ik kan niet naar Patch kijken zonder aan Caiden te denken.'

Caiden en Patch zijn twee druppels water. Natuurlijk heeft hij ook wat van mij maar de vorm van zijn gezich, zijn neusje en haren zijn helemaal Patch.

'Em, luister eens goed naar me. Je mag Patch niet buitensluiten. Dat is het slechtste wat je op dit moment kan doen. Hij heeft jou nodig en jij hem. Jullie moeten samenwerken om Caiden te vinden.'

'Ik weet het Esmee.' Een zucht verlaat mijn mond en ik haal een hand door mijn haar.

'Weet je wat? Ik zal vanavond babysitten op Elara en dan gaan jij en Patch een avondje weg. Jullie hebben het nodig. Even een rustig avondje met z'n twee.'

'Ik weet het niet Esmee,' protesteer ik, bang dat als of ik of Patch niet bij Elara is ook mijn prinsesje van me word afgenomen.

'En als Nash ook komt? Dan zijn we met z'n twee en kan er niets met Elara gebeuren. Ik beloof je dat alles goed komt.'

'Ik-' 'Geen tegenspraak Emily. Jij en Patch gaan een avondje weg. Begrepen?' Ik knik zachtjes en Esmee glimlacht.

...

Ik open nog maar net de deur thuis en Patch komt de trap afgestormt. Hij sluit me in zijn armen en zucht opgelucht, Esmee negerend.

'Baby, je hebt geen idee hoe ongerust ik was.' Mompelt hij tegen in schouder.

'Ik had toch gezegd dat ik naar Esmee ging?'

'Ja maar niet dat je daar tot half zeven bleef. Je nam niet op en ik dacht dat er misschien iets was gebeurt.'

'Emily en ik hebben gewoon een lange tijd gepraat, Patch. En ik heb voorgesteld om samen met Nash op Elara te babysitten zodat jullie twee een avondje rust hebben, met z'n twee. Dat hebben jullie nodig.' Vertelt Esmee. Patch verlost me uit zijn omhelzing maar laat zijn arm om mijn schouder liggen.

'Als jij dat goed vind?' Mompel ik naar mijn voeten starend.

'Ja. Tuurlijk.'

'Wel, ga jullie klaarmaken dan. Over een halfuurtje is Nash hier en zijn jullie weg.'

Samen met Patch loop ik naar boven, naar onze kamer. Patch neemt uit de kast een zwarte jeans en een zwart hemd en begint zich om te kleden.
Ik neem een simpel strak grijs kleedje dat tot een hand boven mijn knie komt met een zwarte jeansvest en zwarte lace-up boots.

Patch verdwijnt in de badkamer waar hij waarschijnlijk zijn haar goed gaat leggen, wat niet echt nodig is volgens mij maar ach, jongens en hun haar...

Ik laat mijn haar gewoon voor wat het is, los over mijn schouders en maak mijn weg naar Elara haar slaapkamer.

Het kleine deugnietje heeft haar deken en kussen uit haar bedje gegooit en staat nu rechtop met een grote glimlach op haar mond.

Ik til mijn prinsesje op en begin haar te kietelen. Elara begint luid te giechelen en met haar handjes te wapperen. Ik stop met kietelen en kus haar bolle wangetjes.

'Prinsesje, mama en papa gaan vanavond weg maar nonkel Nash en Esmee blijven hier bij jou. Beloof je een braaf meisje te zijn.'
Met een groote glimlach knikt ze en duwt haar hoofd in mijn nek.

Een groote hand plaatst zich op mijn heup en Patch verschijnt voor me maar mijn ogen blijven op Elara gericht.

'We gaan naar dat nieuwe eettentje in het centrum, volgens Nash is het eten daar lekker en is het daar rustig.'

Ik knik en voel zijn warme lippen op mijn voorhoofd. Hij heeft zich duidelijk net geschoren aangezien ik zijn aftershave kan ruiken.

Patch trekt zich van me weg en legt Elara's kussen en deken weer in haar bed waarna ik Elara die ondertussen weer in slaap is gevallen er weer inleg. Nadat ik het deken over haar heen heb getrokken pakt Patch me bij de hand vast en leid me de slaapkamer uit, naar beneden.

'Je ziet er prachtig uit, Emily.' Zegt Patch wanneer we in de auto zitten.

'Dankje.' Mompel ik. Zijn rechterhand plaats zich op mijn been waarna ik mijn hand erover leg.

'Zullen we afspreken vanavond zo weinig mogelijk over Caiden te praten? Ik weet dat het moeilijk is, voor mij ook maar ik wil me vanavond gewoon op jou kunnen focussen.' Ik knik en verstrengel mijn vinger met die van Patch.

****
Het spijt me zoooo erg dat het me zo lang duurde om dit hoofdstuk te plaatsen en dat het dan nog niet eens zo goed is.

Ik zal proberen vaker te updaten maar ik kan niet beloven door school en al die shit.

Love y'all xx