Hua Hua You Long[花花遊龍]

အခန္း(၆)ျပတင္းငယ္ႏွင့္ေနြးေထြးေသာအကာအရံ

[[Z]]

ဆက္တိုက္မည္းေမွာင္ေနေသာေန့ရက္မ်ားကုန္ဆံုးသြားေသာအခ်ိန္တြင္ထုန္အန္ေကာင္းကင္တခြင္သည္လည္းၾကည္လင္လာ၏။လွပေသာေနေရာင္ျခည္သည္ေရွးဆန္ေသာၿမိဳ႔ေတာ္၏ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားႏွင့္တြင္းကေလးမ်ားပါမက်န္ေနရာၾကားလပ္မရိျွဖာက်လ်က္ရိွသည္။အဆမတန္ခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈမ်ားသည္ေနရာအႏွံ႔ျဖန႔္က်ဲက်ေနၿပီးၿမိဳ႔ေတာ္၏သေဘာထားႀကီးမႈမ်ားႏွင့္တင့္တယ္ထည္ဝါမႈမ်ားကိုပို၍ပင္မီးေမာင္းထိုးျပေနသလိုတစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲယဲြ႔လံုတံတားအနီးရိွၿခံဝန္းငယ္တြင္ယာယီေနထိုင္သူလုခ်န္သည္လည္းအဝတ္အစားေတာက္ပစြာႏွင့္ပိုမိုပင္ၾကၫ့္ေကာင္းေနသည္။

"အစ္ကိုလု..ၿပီးၿပီလား"

စီကၽြမ္းကအိမ္ေရ႔ွခန္းမွာထိုင္ေနရင္းအတြင္းခန္းတြင္အဝတ္လဲေနေသာလုခ်န္ကိုႃပံုး၍လွမ္းေမးလိုက္သည္။

"အင္း...အခုပဲသြားရေအာင္"

အိပ္ခန္းတြင္းမွအေပၚဝတ္ရံုႀကိဳးစကိုခ်ည္ရင္းသြက္လက္စြာထြက္လာကာျပန္ေျဖလိုက္သည္။

ဒီေန့ဟာသူရဲေကာင္းစုေဝးပဲြ၏ဆဠမအခ်ီၿပိဳင္ရမၫ့္ေန့ျဖစ္သည္။တနည္းေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္ၿပိဳင္ဖက္ကိုအႏိုင္ရၿပီဆိုတာႏွင့္လူယုတ္မာေကာင္သႏၶေျပာင္းလူသားက်င္းဖမ္းဆုပ္ထားေသာလက္ထဲကထာဝရလြတ္ေျမာက္ကာဟန္က်ိဳးမွေတာင္ဓားျမေတြ၏ဘုရင္အျဖစ္လြတ္လပ္ေသာဘဝသို႔ျပန္ႏိုင္မၫ့္ေန့ျဖစ္သည္။

မထင္မွတ္ထားဘဲမေန့ကမွသာေတြခဲ့ဖူးေသာေခ်ာေမာေသာလူငယ္စီကၽြမ္းဟာမနက္အေစာပိုင္း၌ေရာက္လာၿပီးသူရဲေကာင္းစုေဝးပဲြအားအတူသြားခ်င္ေၾကာင္းလာေျပာေသာေၾကာင့္လုခ်န္ရင္တြင္း၌ဝမ္းေျမာက္မႈမ်ားကအေၫွာက္ေပါက္ဖြားလာခဲ့သည္။ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ဆိုေသာအခ်ိန္ကာလ၏ကံၾကမၼာအဆံုးအျဖတ္ကိုေရြးခ်ယ္ေပးမယ့္ၿပိဳင္ပဲြ၏အႀကိဳကာလျဖစ္၍လုခ်န္စိတ္လႈပ္ရွားေနမိတာေၾကာင့္ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီးစကားစျမည္ေျပာရန္လူတစ္ေယာက္ရိွလ်ွင္နည္းနည္းစိတ္သက္သာရာရမည္ဟုထင္မိသည္။

"အစ္ကိုလု"

စီကၽြမ္း၏ရိုးသားၿပီးခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းေသာမ်က္ႏွာေလးကလုခ်န္ကိုရယ္ႃပံုးေစသည္။ဟိုလူယုတ္မာေကာင္ထက္ေတာ့အမ်ားႀကီးႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းသည္။