Beni bilirsin, senin sevdiğin her şeyi sevmeye başlamıştım. Aslında senin sevdiğin her şeyi bende seviyormuşum, bu zorunlu bir harekat değildi. Sen gittikten sonra bir süre daha vazgeçmedim sevdiklerimden. Bir süre sonra sensiz tadı olmadığı için ve acı verdiğini anladıkça vazgeçtim sevmekten. Hatırlasana ben kuşların uçuşunu bile hayranlıkla izleyen bir kadındım. Biliyordum ki seni bana çeken bu benliklerimdi. Bir süre sonra kuşların uçuşu dikkatimi çekmedi biliyor musun? Sanırım daha yoğun şeyler oluyordu beynimde. Otogar ayrılıklarına çok yoğun bakar oldum. Ölümü çok ciddiye aldığımı farkettim. Ya birbirimizi son kez görmeden bir sonsuzluk yaşarsak diye düşündüm. Farkettiğim bir şey oldu, kısacık dünyada bir umudu içimde taşımışım. Sanki bir gün kavuşacağız. Bilmiyorum bu kavuşma nasıl olur hiç bir tahminim yok. Ancak bu çok garip bir his. Elbet ölecektin, elbet ölecektim. Son kez görürüm öyleyse değil mi? Bir yuva kurmak zorunda değildik. Ama son kez göreyim ne olur. Fakat konuşmayalım. Kırgınım, nefretim büyük ve senle ne konuşulur bilmiyorum artık.
