[Fic SJ-HanChul] Starry Night

Chapter VII

ฝนซาลงแล้ว...

แสงอาทิตย์เริ่มจะสาดส่องลงมา ให้ความอบอุ่นและแสงสว่าง แม้จะปาเข้าไปเกือบเที่ยงวันแล้วกว่าจะเห็นท้องฟ้าที่แจ่มใส แต่ก็ดีกว่าไม่ได้เห็นเลย คลื่นลมกลับสงบสู่สภาพปกติอีกครั้ง เรือไห่หลงแล่นอย่างมั่นคงไปบนเส้นทางที่กัปตันหนุ่มกำหนด

วันนี้บรรดาผู้บังคับบัญชาบนเรือต่างมีงานล้นมือ เยซองผู้มีตำแหน่งสรั่งเรือคุมลูกน้องไปสำรวจความเสียหายจากพายุเมื่อคืนนี้ เสียงสั่งการซ่อมแซมดังเป็นระยะตรงโน้นทีตรงนี้ที แล้วฮยอกแจผู้เป็นหัวหน้าช่างไม้ก็รับช่วงต่อ ต้นปืนอย่างทงเฮก็ต้องตรวจสอบผงดินปืนให้มั่นใจเหมือนกันว่าแห้งสนิทดี เขาสั่งลูกน้องทำความสะอาดปืนใหญ่และอาวุธทุกชิ้นจนแน่ใจว่ามันจะไม่ขึ้นสนิมเมื่อเกิดความจำเป็นต้องใช้ ส่วนเรียวอุคเตรียมอาหารวุ่นอยู่ในครัว รู้ดีว่าทุกคนต้องหิวหลังจากงานหนัก

คังอินตื่นมาด้วยอาการเมาค้าง แต่ก็โซเซขึ้นไปรับหน้าที่ต้นหนคืนจากลีทึกหลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ เขาอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไร แต่หัวหน้าลูกเรือเพียงแต่คืนตำแหน่งพังงาให้เขาแล้วก็เดินจากไปทันทีโดยไม่ยอมมองหน้า

"เฮ้" เยซองสังเกตความผิดปกตินั้นและเลียบเคียงถามตอนเดินผ่าน

"เจ้ากับพี่ลีทึกผิดใจอะไรกันรึเปล่า?"

"เปล่า"

ต้นหนปฏิเสธสั้น แต่สีหน้าแววตาบอกว่าตรงกันข้าม เยซองมองแล้วถอนหายใจ

"คังอิน ในฐานะที่เราต่างก็ทำงานบนเรือลำเดียวกันนะ ข้าขอเตือนอะไรเจ้าอย่างหนึ่ง"

"อะไร?" หมีทะเลวันนี้ไม่มีท่าทีขี้หงุดหงิดเหมือนเคย นานๆถึงจะเห็นเขายอมรับฟังคนอื่นอย่างสงบเสงี่ยมเช่นนี้สักครั้ง แม้ว่าจะดูเหมือนใจลอยมากกว่าก็เถอะ

"เหล้าน่ะ อย่ากินให้มันมากนัก"

เยซองได้ทีสั่งสอน "ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่เจ้าเมามาก พี่ลีทึกต้องมาบอกให้ข้าพาเจ้าไปนอน มันเดือดร้อนข้ารู้มั้ย!"