Chapter 5: OUR CHANCE
Sometimes we must be hurt in order to grow, fall in order to know, lose in order to gain. And sometimes we have to be broken so we can be whole again.
RICK’S POV
“Buhay pa ako, wag ka magdiwang…”
(~.~)’ lokohan?
Minulat niya yung mata niya.
Naka-tingin siya sa’kin.
“Kala ko lang,” sabi ko
Ngumisi lang siya,
“Di pa naman daw siguro ako kukunin. Hanggat, hindi pa tayo nagkaka-ayos.” Daniel
“Mukang ayos ka na.. Aalis na ako.” Sabi ko
Tumalikod na ako,
Mukhang di naman masama ang lagay niya---
“I’m sorry nak, I’m sorry Rick…”
Tama bang naririnig ko?
Nagsosorry siya?
Nagso-sorry siya..
“Pagaling Ka…”
Saka ako umalis lumabas ng kwarto niya.
“Oh,”
Si Ella nasa labas ng kwarto,
“Di ka pumasok sa loob,” ako
“Nasa loob ka pa kase.” Ella
“Eh ano naman, uuwi na ako sasabay ka’ba?” tanong ko
“Eh ayaw kita kasabay unggoy ka kase, bakit uuwi na kaaagad?” tanong niya
Kunyare pa to’, gusto rin naman akong kasama.
“Bakit magtatagl ka’ba?” ako
“Oo, umuwi ka na.” siya
=___= astig to’
“Sige,” sabi ko
Saka siya pumasok sa loob ng kwarto.
Uuwi na talaga ako,
Tsk,
Hindi pa ako nakaklaayo,
Pero ansalubong ko na agad si tita Jenna.
“Tita,” tawag ko
