In the hands of my mentor

Deel 2

POV Kelly

De 1ste week dat ik in huis zat bij mijn oom en zijn gezin, sliep ik veel. Eten wilde niet echt lukken; mijn lichaam reageerde daar heel extreem op, ik kon niks binnenhouden. Ik had tijdens de maanden dat ik bij Kay woonde geleefd op koffie, bier en oud brood, omdat ik zelf geen geld had en Kay er niet dacht om eten in huis te halen. Mijn maag kon nauwelijks voedsel verdragen. Toen ik besefte dat mijn lichaam tijd nodig had om weer aan echt eten te wennen, ging het langzaam beter. Kleine hapjes hield ik binnen, en elke dag al ik een klein beetje meer en meer, tot ik na er tijdje weer een volledige maaltijd kon eten. Mijn oom liet me mijn eigen gang gaan, vroeg nooit wat er bij Kay precies was gebeurd. Hij bleef naast me staan en wreef over mijn rug als ik spugend boven de wc hing. Hij had snel door dat ik niet naar buiten durfde te gaan, uit angst dat Kay me zou vinden.

Na een week vroeg mijn oom me tegen het vallen van de avond:

'ik moet Tosca uitlaten, heb je zin om even mee te gaan lopen?'

Geschrokken keek ik hem aan. Het zweet brak me uit en ik wist niet goef wat ik moest antwoorden.

'het in donker buiten,' ging hij verder,

'niemand die je ziet. Je kan niet altijd binnen blijven zitten, wat frisse lucht zal je goed doen. Bovendien, Tosca is een goede waakzame hond, er zal heus niks gebeuren.'

Ik knikte. Hij had gelijk, ik heb kon niet altijd binnen blijven. Ik stond op en ging mijn jas aantrekken. Bij de deur gaf hij mij de riem van de hond.

'hier, doe jij hem maar om en houd Tosca lekker dicht bij je.'

De hond sprong enthousiast tegen me op en ik deed snel zijn riem op. Voor ik de deur opende haalde ik diep adem.
Zwijgend liepen we even later naast elkaar. Mijn oom liep rustig met zijn handen zijn rug en ik staarde naar de hond, die snuffelend rondliep. Het was stil op straat. Als je bij mensen naar binnen keek, zagen ze er zo relaxt uit in hun woonkamer. Op dat moment besefte ik dat ik mijn leven weer moest oppakken en het niet meer door Kay moest laten beheersen. Ik moest de kracht vinden om sterker te zijn dan hij.
Ik keek mijn oom van opzij aan en zei:

'morgen ga ik weer mee.'

Hij gaf me een van zijn vertrouwde klopjes op mijn schouder.
Met een lichter gevoel liep ik naast mijn oom naar huis. Ik zal er alles aan gaan doen om te zorgen dat het goed komt, dacht ik bij mezelf.

Toen ik gevlucht was, had ik een kort telefoongesprek gehad met mijn moeder. Ik vond dat ze moest weten dat ik weg was bij Kay, dat ik ondergedoken zat, en dat ik absoluut geen contact met haar kon hebben, voor onze eigen veiligheid. Gelukkig begreep ze dat, en was ze in de 1ste plaats opgelucht dat ik bij Kay weg was. Ze gaf me het telefoonnummer van mijn nieuwe toegeziend voor, Richard, en zei dat ik hem moest bellen. Hij zou alles gaan regelen met de kinderrechter. Ik beloofde opnieuw contact met haar op te nemen zodra alles rustig was.

Nog geen spanning, I know aha komt goed 😂 lees gwn verder ewajaaa s/o naar men domme nichtje Flawless-P ze is donders goed whatever

Yah yeeettt xoxo