Haar ouders waren het perfecte voorbeeld van liefde op het eerste gezicht.
Hoewel, eerste gezicht. Haar vader was blind geweest, tot haar moeder haar hart voor hem had open gesteld. Hij was genezen dankzij haar liefde.
Wat als de maangodin haar op...
De hele roedel stond op stelten. Iedereen liep overal. Bjorn en ik zaten op één van de bankjes bij de hoofdweg en we keken beiden nieuwsgierig naar de roedelleden die heen en weer liepen.
Natuurlijk wist ik waardoor dit kwam. De roddels hadden zich zelfs tot bij ons verspreid. Mijn moeder had de bessen gegeten en zoals ik gehoopt had, had mijn vader haar gered.
Alleen waren er wel een paar complicaties. Mijn moeder lag in het ziekenhuis. Mijn vader was overstuur en voelde zich schuldig, vooral dan omdat Matthew het hem ingepeperd had dat dit allemaal mijn schuld was.
"Heb je het al gehoord?" Een meisje, net iets jonger dan ik, merkte me op op het bankje. Iedereen zocht wel iemand om de roddels te vertellen. Het verbaasde me wel dat niemand wist dat ik weggelopen was uit het weeshuis. Of dat ze niet opmerkten dat ze me nog nooit gezien hadden.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik haar. Ik probeerde mijn nieuwsgierigheid niet te verbergen. Dat zouden anderen ook niet doen.
"De alfa geeft zijn positie door aan de bèta." De rest van haar uitleg hoorde ik niet. Die ene zin herhaalde zich in mijn hoofd. Wat?! WAT?!
Dit was allemaal mijn fout! Verschillende vloeken kwamen in me op. Alleen kon ik die nu niet luidop zeggen.
Matthew had hem gehersenspoeld. Dat was wel duidelijk. Hij had mijn vader waarschijnlijk wijsgemaakt dat hij de roedel niet in de hand had. Dat er door hem ' gevaarlijke ' personen rondliepen in de roedel. Dat hij een nietsnut was en helemaal niets kon, omdat hij blind was.
Mijn ademhaling ging wat sneller en mijn hoofd bonsde door de stress. Ik moest iets verzinnen om dit alles te vermijden! Als mijn vader afstand deed van zijn titel dan was alles voor niets geweest. Dan was er zelfs nog meer veranderd in de toekomst.
Waarom kon ik de maangodin niet om hulp vragen? Misschien had zij wel goede ideeën.
Ik pakte Bjorn's hand stevig vast en beende weg, zodra het meisje weer verdwenen was. Ik moest zo snel mogelijk iets verzinnen. Maar hoe?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/N: Een kleiner hoofdstuk, maar wel een redelijk belangrijk :)
Ik ga proberen wat vooruit te schrijven en dan plaats ik wat meer hoofdstukken per week :)
Want dit is de rechte mijn naar het einde. Ja, het einde. Lauren kan niet eeuwig in het verleden blijven :p Het was ook nooit de bedoeling om dit verhaal heel lang te laten duren.
