ကိုယ့္အျပစ္ေတြပါ Han ရယ္ ကိုယ္မင္းေဘးမွာရွိေနခဲ့သင့္တာ ကိုယ္မင္းကိုမထားရစ္ခဲ့သင့္ဘူး
"Han ရယ္"
ရင္ထဲတႏံု႕ႏံု႕ခံစားရခက္စြာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကပါ အလိုအေလ်ာက္ အသံထြက္ေရရြတ္မိတယ္
ေဆးရံုအုပ္ႀကီးအခန္းကထြက္လာၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ရံုးခန္းေလးထဲျပန္ေရာက္မွ လူၾကားထဲ တင္းခံထားခဲ့ရတဲ့ မ်က္လံုးေတြကသည္းမခံႏိုင္စြာ မ်က္ရည္ပူေတြသြန္းေလာင္းတယ္
"ကိုယ္ဘာတစ္ခုမွမသိခဲ့ပါလား Han ရာ ေတာက္!!"
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေဒါသျဖစ္စြာ အခန္းနံရံနဲ႕လက္သီးတခ်က္မိတ္ဆက္သြားေစတယ္
အခန္းတံခါး lock ခ်ၿပီး စိတ္ရွိတိုင္းငိုေၾကြးလို႔ေက်နပ္သြားမွ မ်က္ႏွာျပန္သစ္ရင္း Han ရွိရာအခန္းေလးဆီျပန္သြားမိတယ္ Chanyeol တေယာက္ duty ခ်ိန္မို႔အလုပ္ရႈပ္ေနေပမယ့္ Kai ကလူနာေစာင့္အေနနဲ႔ရွိေနေပးတယ္
"Kai yah ေနာက္တရက္ ႏွစ္ရက္ေနရင္ Han ကို မင္းတို႕ ward ကိုေျပာင္းေပးမယ္ ေဆးရံုအုပ္ႀကီးကိုယ္တိုင္က သူ႔ရဲ႕တျခား ေဆးရံုအခြဲတခုကေန Han ကိုဒီေခၚလာတာ မင္းနဲ႔အပ္မလို႔ကို သူမအားေသးလို႔တဲ့ ၿပီးေတာ့ မေန႔ညက Han ကေနရာသစ္မို႔လန္႔ၿပီးထြက္ေျပးတာထင္ပါတယ္"
Han ကျပန္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္ Kai ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပမိတယ္
"မင္းအသံက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
"အဟင္းး ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
ငိုထားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ မူမမွန္စြာ တုန္ယင္ခ်င္ေနတဲ့ အသံကို အကင္းပါးစြာ Kai ေမးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းတခ်က္ရွင္းရင္း ေျပာင္လိမ္မိတယ္
"ဆရာႀကီးက ဘာေျပာေသးလဲ သူ႔အေျခအေန"
"မင္းနဲ႕သူအေသးစိတ္တိုင္ပင္မယ္တဲ့"
ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ မေျပာႏိုင္တာဆိုလ်ွင္ပိုမွန္ကန္ပါလိမ့္မယ္
"Sehunnie မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား"
အရိပ္အကဲသိလြန္းတဲ့ Kai က ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္မေျပာျပလဲ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကိုသိေနသလိုလို
