QueHeirEmp (Completed)

Chapter 24

Hell's POV

" Good morning everyone. Alam kong nagtataka ang lahat kung bakit kayo nandito. Don't worry. I just want to inform everyone sa nalalapit na magaganap na Sportsfeast. The school decide na walang pasok. Every competitors will use this day to train o mga bagay na gustong gawin ng bawat school. Either training or magrelax. At depende na yun sa inyo. Hindi namin pipilitin ang bawat isa na mag ensayo. I know everyone have a capabality. Hindi dapat minamaliit." Sabi ni Manang habang nakatingin sa akin. Agad ding nag-iwas at tumingin sa lahat.

So? Nakalaan ang araw ngayon para sa pag-eensayo.

" So? Binigyan tayo ng pagkakataon na mag-training? What does it mean? Minamaliit ba tayo." Angal naman ng B!tch.

Tsk.

" No. You misunderstand the situation Miss. Nakalaan ang araw nato sa lahat. Even the participants ng Hellagon ay sasabak din sa training." Paliwanag naman ni Manang.

" Tsk. Ganoon din ang pinaparating nun. Tsk." B!tch said.

Hindi na yun pinansin ni Manang.

" Madam? Saan ba pwedeng magtraining?"

Napatingin ako dun. Si Lae lang pala.

Napangiti naman si Manang at magsasalita na sana nang unahan ito ng B!tch.

" Why? Oow. I get it. Do you think kaya nyong manalo. Ang taas ng lipad mo girl ha. Ni hindi kayo makapantay sa lakas namin. Kunsabagay kakailanganin nyo talagang mag- ensayo ng hindi kayo mapahiya." Sabi nito at humalakhak.

" Oww shut up. Dada ka ng dada. Anong ipinagmamalaki mo? Yang mukha mong parang inilunod sa harina at kinulayan? Kaya pala ang laka ng benta. Tsk. " Lyn.

Pigil namang tumawa ang nakarinig.

T

alaga si Lyn oh.

Namumula naman sa galit yung B!tch.

" What did you said? Naghahanap ka ba ng away------

Hindi na natapos sasabihin nito ng magsalita si Manang.

" Please everyone settle down at stop the nonsense fight. Wala yang patutunguhan." Manang.

Makikita sa mukha nito ang pagod. At alam ko ang dahilan nun. My School.

I feel guilty about it. Nagkakaedad na si Manang pero hindi pa rin nitong magawang magrelax at mamuhay ng simple lang. Yeah. Binigyan ko nga siya ng trabaho pero parating kapaguran na lang ang pang araw araw nitong buhay.

Tinignan ko si Lyn at...

Binigyan ng Stop-it-look. Nakuha naman yun ni Lyn. At napatingin kay Manang.

Kita sa mukha ni Lyn ang pag-alala. I know naramdaman din nito ang pagkapagod ni Manang. At di naman makakaila sa amin ang pag-alala dahil si Manang ang itinuring ng lahat ng ikalawang ina.

" I'm sorry Madam." Mahihimigan dito ang pagkalungkot.

Napatingin naman dun si Madam.

" Accepted." Madam at napangiti na lang.

" Tsk. B!tch talaga. Nagawa pang magdrama. At asahan naman nilang magood samaritan ako. Tsk.Makaalis na nga."  Bulong na sabi ng B!tch. At agad na umalis. At syempre sumunod din ang mga alipores/Alalay/ kampon/ o ano pang tawag dun. Tsk.