13 Signs That You Are In Love [COMPLETED]

Chapter 2: My Bestfriend

Valerie's POV 

So hi ako nga pala ang bestfriend ni Bel. We are friends since mga bata pa lang kami. Lagi kaming magkasanga sa buhay ng bestfriend ko na yun. Ako lang naman na kasi ang nagiisang kamag anak niya dito sa Philippines eh. Parents at kapatid niya kasi is nasa ibang bansa. Yung bestfriend ko na yun talagang ang laki ng pinagbago niya mula ng nagdalaga na siya 

So eto ang aga aga gusto na niya agad mag mall at symepre bilang supportive na bestfriend hindi ko talaga siya matatangihan. Mahirap kasi siya magalit eeh

So ayun naligo na ko at nagsuot na lang ako ng skirts at blouse para simple lang ako tignan. Ako na lang ang dadan sa bahay ni Bel. Sasakay na lang ako ng trick medyo malapit lang naman siya pero tinatamad ako maglakad

Im here at bel's house na so i started to call her

"Bess im here "-me

"Yah come in  na. Para ka namang ibang tao bess eh "-bel

"ahaha ok bel"-bel

So ayun pumasok na din ako. May susi din anman ako ng bahay niola eh in case of emergency daw sabi ni bess. Pagkapasok ko nakita ko agad si Manang cora at agad kong binati

"Hi goodMorning manang Cora "-me

"Ah ikaw pala yaan Val ano at napapunta ka dito ? May lakad ba kayo ng alaga ko ?"-manang

"Ah opo eh mag mo mall lang daw po kami alam ko na po bagot kasi yang alaga niyo eh"-me

Hindi ko namalayan na bumaba na din pala si Bel

"Abay ayan na pala ang alaga ko eh"-manang

"Oo nga po manang eh"-me

"Manang alis lang po muna kami sandali ah "-bell

"Oo naman bel basta umuwi ka ng maaga mag iingat ka sa daan ah "-manang 

"Opo manang salamat po sa concern"-bel

At bago kami umalis nag mano muna si bess kay Manang Cora 

*Isabel POV*

Eto papunta na kami sa mall ng bess ko. Kung hindi ko talaga to nakilala wala talagang mag tityaga sa akin at laking pasalamat ko na lang at naging bestfriend ko siya 

"Bess salamat sayo aah"-me

"Para saan naman yun?? "-Val

"Salamat kasi nakilala kita at tinuring mo ako na parang kapamilya mo na din"-me

"Naku ang bestfriend ko nagdrama nanaman walang anuman. Kung di dahil sa nangyari noon hindi tayo magkakakilala"

*FLASHBACK*

Im here sitting on a swing. Nagmumuni muni ako kasi aalis nanaman sila mama papuntang canada kasi kaylangan daw sila doon urgent. Bakit ganon lagi na lang sila wala. Ni hindi na nga nila nasasamahan. 7 yrs old pa lang ako ngayon pero an laki laki na ng problema ko.

Habang nakaupo ako sa swing may isang babae na sobrang kikay kung manamit pero napaka cute niya

"Hi" sabi niya

Ako ba yung kinakausap niya? lumingon lingon ako sa paligid para tignan kung may ibang tao pa. Pero wala naman. It means ako nga yung kinakausap niya 

"Umm hi din " sagot ko

"Bakit ang lungkot lungkot mo " sabi niya 

"Hindi ako malungkot ah"- ako

"Alam kong malungkot ka halata sa mata mo oh tska basa na yung pisngi mo ok lang naman na magkwento ka saken eeh ako nga pala si Valerie 6 yrs old" sya

"Ako si Isabel 7 yrs old. Sigurado kaba na 6 na taon ka lang? para ka nang matanda kung magsalita eh "-ako

"Ganun talaga so kwento ka na kung bakit ka malungkot para may maitulong ako sayo"sya

"Kasi naman mga magulang ko wala ng time para sakin eh parang ako na lang mag isa sa buhay ko"- ako

"Yun lang ba yung problema mo. Pwede mo naman ako maging bestfriend o kaya naman kapatid na din. Ano payag ka ba ?"- sya

" Ok lang  ba sayo ? nakakahiya naman " -ako

"Oo naman pwedeng pwede. Mula sa araw na ito bestfriend na kita ah" sya

"Sige sige  bestfriend na kita mula sa araw na ito"-ako

At nag pinky promise kami 

*END OF FLASHBACK

Ayun bigla ko lang naalala kung pano kami nagkakilala ni Valerie kaya mula nung araw na yun hindi na niya talaga ako iniwan at tinupad niya lahat ng mga sinabe niya. At masayang masaya ako doon :)

A/N:Hi guys medyo ang tagal ko nag update sana talaga nagugustuhan niyo yung takbo ng story ko :) salamat na madami po. Sa susunod na lang po ako uli mag uupdate thanks po :)