No Strings (Strings Series 1)

35. Goodbye

"Wag kang mag-sorry," patuloy ang pag-iling ko. Wala kaming kasalan. Tadhana ang may kasalan sa amin dalawa. Fate should be the one to blame.

"Lolo bound me to marry Celine," may galit na salita niya. " Ayoko."

"Why are you coming with her then?" pinunasan ko ang luha ko. Nakitaan ko ng gulat ang mukha ni Luther na mabilis din nawala.

"Coz' I want to move on from you," he said. Umuwang ang labi ko sa gulat. He wants to move on? Bakit parang ayoko. Ayoko siyang mag-move on? Nababaliw na ako.

Sabi ng isip ko ay tama ang nangyayari pero may bahagi sa akin ang tuluyan nang nawasak.

Pinahidan ko ang luha ko at tumango sa kanya.

"Bakit kapa nandito?"

"Coz I want to say goodbye.."

Humakbang si Luther. Every step he made sent shiver down to my spine. "Can I touch you?" alanganin tanong niya. Hindi ako nagsalita. Lumapat ang mainit niyang palad sa pisngi ko kaya napapikit ako. "You inspired me to be a better person, Sasha." panimula niya.

Binuksan ko ang mga mata ko kaya naglapat ang mga mata namin. Tumitig ako sa kanya. Kinabisado ang bawat angulo ng perpektong mukha niya.

"You made me believed in love.. Unlike all the girls I've encountered and forgotten in my whole existence." tumigil siya at hinawakan ang kamay ko kaya bigla akong napasinghap. Ipinatong niya ito sa dibdib niya. 

For the first time since our world turns upside down, he smiled genuinely. "Forever, wherever I go, I will carry you with me."

And then his lips touched mine. Pumikit ako at dinama ang mainit na labi niya na dumikit sa labi ko. Isa- isa na naman nagtuluan ang luha ko. "Mahal na mahal kita, Sasha."

Lalo akong napahagulgol ng iyak. Mahal na mahal din kita Luther. I want to say it loud pero walang lumabas sa bibig ko.

"Dude, times up. They're looking for you." Nagulat ako ng biglang lumabas si Draco. Halata sa mukha niya ang tensyon.

Napatingin siya sa akin at mabilis din nag-iwas. "When will you leave?" tanong ko kay Luther ng mahimasmasan ako.

"Right now." sagot niya.

Natulala ako. Ngaun agad? Aalis na sila? Gusto kong magtanong pero ayoko lang gatungan ang sakit sa kalooblooban ko. He's leaving with Celine. I can't stop him so I need to accept na hanggang dito nalang kami.

"dude, lets go." taranta si Draco.

"Just a second,"

Yumakap ng mahigpit sa akin si Luther at hinalikan ang ulo ko. "Goodbye, Sasha.." Mabilis na tumalikod si Luther.

Nakatingin ako sa kanya na tuluyan ng lumabas ng kwarto ko. He never looked back. Buo na din ang desisyon niya na kalimutan ako.

Tahimik akong umiyak kahit dinig ang ingay ng mga sasakyan na isa isang umaandar paalis ng mansyon. Hindi na ako nag-abala na silipin si Luther coz' nothing will change the thing. Aalis pa din siya. Hindi pa din kami pwede.

Nang nakaalis na ang lahat ng mapag desisyunan  kong magpahinga. Siguro, bukas ay mawawala na itong nadadama ko.

Papatayin ko na sana ang lamp ng biglang bumukas ang pinto ko. Nagulat ako ng pumasok si mommy na nagpupuyos sa galit. Sa likod niya ay si Kristele na pinipigilan siya.

"I told you to leave, Luther alone! Talagang pinapasok mo pa siya sa kwarto mo para makipaglandian?" galit na galit siya.

"Mom, tumigil kana! Hindi naglalandi si ate! Nakita mo ba kung paano siya umiwas at tahimik na nasaktan?" sigaw ni Kristele.

"Shut up, Kristele!" sigaw ni Mommy.

"What the hell is wrong with you!" sigaw pabalik ni Kristele.

Hindi iyon pinansin ni mommy. "I saw him kissing you and you let him? Hindi kaba nandidiri, Sasha? He's bound to marry Celine! Kapatid mo siya." galit na sigaw ni mommy.

Tumayo ako ng nagpupuos sa galit. I know that thing kaya hindi na niys dapat isampal sa mukha ko.

"I let him kiss me for the last time, mom. Mahal ko siya! At wala akong pakialam kung kapatid ko siya! Pero diba, iniwan ko siya kasi yung dapat." hinahabol ko ang hininga sa sobrang galit.

"He was here to say goodbye. Tapos na! Wala naman nabago sa plano niyo.. Pinakawalan namin ang isa't isa.. What's the problem now?"

"The problem is you're stubborn! You never tried enough! Ikaw ang dahilan why he sent away! You always bring disgrace!"

Nagulat ako at naiyak sa sinabi ni mommy. Hindi ko kasi makuha kung ano ang pinaglalaban niya.

"Stop it mom!" sigaw ni Kristele. Napatayo ako ng hilahin ni mommy ang buhok ko. Ngumiwi ako sa sakit ng paghila niya sa buhok ko.

"Nababaliw kana ba mommy!!" pigil ni Kristele pero wala siyang magawa. Sobrang sakit ng paghila niya sa buhok ko ay hindi ako makagalaw. I don't want to fight back dahil nandon pa din ang respeto ko sa kanya bilang ina.

"Tumigil kana, mommy.." iyak ako ng iyak habang kinakaladkad niya ako sa hagdan. Ang mga maid ay napalabas na at nagsimulang panoorin kami.

Nang nasa may ilang hakbang pa ng biglang tumigil si mommy. Ang mga galit sa mata niya ay nag-aalab pa din.

"Palagi mo nalang akong pinapahiya! You never listen to me! Wala kang utang na loob, Sasha! Lumayas ka!" umangat ang kamay ni mommy para sampalin ako ng bigla akong na-out of balance at nalaglag sa limang baitang ng hagdang. Gulat na gulat ako at mabilis na napahawak sa tyan ko ng bumagsak ako.

"Jesus!" sigaw ni Kristele na umiiyak na. Panay ang iyak ko ng tumindi ang sakit sa tyan ko.

Nawala ang kulay sa mukha ni mommy. Napatingin ako sa binti ko na may dugong umagos.

"What have you done!" sigaw ko. Hindi sila makapagsalita. Lahat sila ay gulat na gulat. "Help me! I'm pregnant." salita ko.