Genç kız burnunu çekti ve ağlamamak için direndi. Onu neyin bu kadar üzdüğünü bilmiyordu. Onun farklı olduğunu sanmıştı. Diğer erkeklerin yaptığı gibi yarı sakat bir kızı görünce arkasına bakmadan kaçmamıştı.
Kalmıştı. O kalmıştı. Zeynep kendini bu...
Bütün gönlümle bunu diliyorum. Ben yazarken gerçekten çok keyif alıyorum. Yazmayı çok seviyorum. Yazacak daha fazla vaktim olsa ne güzel olurdu.
Yorumlarınızı eksik etmeyin güzel insanlar.
Umarım kapak fotoğrafını da beğenmişsinizdir.
Bu hikayem de diğer hikayelerim kadar önemli ama bu hikaye gerçekten benim için farklı bir adım. İnşallah hakkını vererek ilerlerim ve güzel bir finalini görürüz.
Allah'a emanet olun güzel insanlar.
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Bazen bazı anlar vardır. Artık ona karşı koymakta zorlandığınız ama hala direnmeye çalıştığınız anlar. O anlar geldiği zaman, kaçacak köşe ararsınız ama bir taraftan da delice bir istekle kalmak istersiniz. Sen öyle bir şeysin ki, ne kaçabiliyor ne de kalabiliyorum. Yoruluyorum. Çok yoruluyorum.
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Zeynep ayaklarının dibinde çömelmiş, endişeyle kendisini süzen Efe'ye bakakaldı bir süre. Ellerini tutan elleri yanıyordu genç adamın. Birden ne için ağladığını unuttu. Onun gözlerinde gördüğü o endişe, genç kızın kalbini ısıttı. Efe'ye kapılıp gitmek ne kadar da kolaydı. O böyle kendisine bakarken, onu terslemek de çok zordu.
Efe gözlerini kendisinden ayırmadan, "Zeynep?" diye üsteledi. "Ne oldu söyler misin? Ablam kötü bir şey mi söyledi? Neden ağlıyordun?"
Genç kız dolan gözlerini silmek istedi ama Efe onları sıkı sıkı tutmuş, bırakmıyordu. Titreyen ellerini usul usul ovalıyor, sanki neye ihtiyacı olduğunu biliyormuş gibi sakinleştirici dokunuşlarla onları okşuyordu.
Konuşamayacağını hissederek başını iki yana salladı. Aslı kendisine kötü bir şey söylememişti. Aksine o kadar güzel şeyler söylemişti ki, genç kız duygulanmıştı. Yalnızlığının gün gibi ortada olduğunu bir kez daha görmüştü. Gerçeği görmezden gelmek bir süre iyi geliyordu ama böyle zamanlarda ortaya çıktığı zaman insanı can evinden vuruyordu. Zeynep bu aileye kapılıp gitmek istemiyordu.
