Anthropophobia

• 1 •

Η πρώτη μέρα της Abigail στην οικία των Couper ήταν μία περίεργη μέρα για όλους. Το κλίμα ήταν φορτομένω από ανάμικτα συναισθήματα και μία ησυχεία απλονώταν στο σπίτι.

Ήταν μία από τις απομίναντες μονοκατοικίες του Λονδίνου, βρισκόταν Βοριοανατολικά, σχεδών στις άκρες της πρωτεύουσας και απήχε ένα τέταρτο με το αμάξη από την Οξφόρδη.

Όταν έφτασε η Abigail με το αμάξη της διέυθινσης διέκρινε αμέσως το κτίριο που επρόκειτο να γίνει η μόνιμη κατοικία της. Ήταν βαμένω με διακριτικό ρόζ ξεπλημέμο χρώμα, μικρά ορθογώνια παράθυρα ήταν τοποθετιμένα τακτά στους τοίχους με μικρά περβάζια πάνω στα οποία βρίσκονταν τοποθετημένες μικρές γλάστρες από τις οποίες κρέμονταν μακριές περικοκλάδες.
Όλο αυτό το τοποίο φάνταζε μαγευτικό στα μάτια της Abigail, παρόλα αυτά κάτι εξακολουθούσε να την τρομάζει.

Οι Jason και Shannon Couper την καλοσόρισαν με δύο σφυχτές αγκαλιες, μια ανόφελη προσπάθεια να ζεστάνουν την καρδιά της Abigail.

Το σπίτι ήταν ευρίχορο, χορούσε άνετα μία πολυπληθή οικογένεια.
Το κάτω δώμα περιείχε ένα μοντέρνο σαλόνι από άποψη επίπλων, μία φωτινή κουζίνα με γήινα χρώματα που αποτελούταν από τα εντελώς απαρέτητα. Το επόμενο που έπρεπε να ξέρει είναι ο χώρος στον οποίο θα περνά από εδώ και πέρα το περισσότερο από το χρόνο της, το προσωικό της δωμάτιο.

Ήταν ένα τετραγωνισμένο κτίσμα στο πάνω μέρος της κατασκευής. Σε αυτό έφτανες από μία πλατιά ξύλινη σκάλα. Είχε μία άσπρη πόρτα που με αυτήν απομονόνεσαι από τον μακρί διάδρομα που ενώνει το δεύτερο μπάνιο και το υπνοδωμάτιο των θετών γονέων της. Οι τοίχοι είναι βαμένοι με ένα απαλό καφετί χρώμα. Το κρεβάτι βρίσκεται στα δεξιά της πόρτας, είναι χαμιλό με μαύρο καγκελάκι σαν αυτό της φυλακής στο πίσω και πλαϊνό μέρος Στα αριστερά βρίσκεται ένα γραφιάκι, πάνω του είναι τοποθετιμένο ένα μπλοκ, ένα τετράδιο σπιράλ, μολίβια και στιλό. Έπειτα στην ευθία τοποθετείται παράθυρο με εσωτερικό και εξωτερικό περβάζι και άσπρες κουρτίνες να το διακοσμούν.

Το παράθυρο βλέπει σε ένα μικρό κάμπο που κόβεται απότομα από τα μαύρα φίδια του δρόμου.

Μέχρι τώρα η Abigail βρισκόταν πίσο από τον όμο της κυρίας Graham Helen που ήταν η διευθύντρια του ορφανοτροφείου "Happy Feet' που μέχρι τότε έμενε η ηρωίδα μας.
Η κυρία Graham ήταν μία καθως πρέπει χήρα. Ο άντρας της έφυγε από την ζωή πριν εφτά χρόνια και της άφησε μεγάλη κληρονομιά, χρήματα ακίνητα και άλλα περουσιακά στοιχεία. Με αυτά, λοιπόν, η Helen οικοδόμισε το ορφανιτροφείο και το όνομα ήταν όντως επιρρεασμένο από μία ταινία κινουμένων σχεδίων που συνήθιζε να βάζει στα παιδιά, παρόλα αυτά η Abigail ποτέ δεν την είδε ολόκληρη. Τις πληροφορίες για την κυρία Graham τις πήρε κριφακούγοντας συζητήσεις μεγάλων-όπως συνηθίζει να αποκαλεί τους ανήλικες-και ψάχνοντας όσο πιο αθόριβα μπορούσε το γραφείο της.
Δεν εμπιστευόταν ούτε αυτή αλλά και κανέναν από τα άτομα που αποτελούσαν το ορφανοτροφείο.
Τα ίδια συναισθήματα είχε τώρα και για τους "γονείς' της.

Αφού η κυρία Graham αποχώρισε από το σπίτι νιόθοντας πως αφήνει την μικρή σε καλά χέρια το ξευγάρι Couper κάθισε στο σαλόνι καλόντας και την Abigail να κάνει το ίδιο.

Η Shannon και ο Jason προσπάθησαν να της μιλίσουν να μάθουν για αυτή, αλλά η Abigail δεν έβγαζε κουβέντα.
Εκείνη την στιγμή η Shannon πρόσεξε για πρώτη και ίσως τελευταία ένα φθαρμένο κόκκινο τετράδιο στα χεράκια της μικρής. "Τί είναι αυτό το τετράδιο;' την ρώτησε προσπαθώντας να της τραβίξει την προσοχή που μέχρι τότε ταξίδευαι. "Τίποτα, ένα απλό τετράδιο είναι' είπε γρήγορα και το κράτησε πιο σφιχτά ακόμα.

Αφού έφαγαν και το βραδινό η Abigail πήγαι στο δωμάτιο της να κοιμηθεί αλλά δεν την έπερνε ο ύπνος. Ανήσυχες σκέψεις την βασάνιζαν. Δεν εμπιστευόταν τους νέους της γονείς, δεν ήθελε να μείνει εκεί αλλά ούτε να γυρίσει πίσω στο ορφανοτροφείο. Αυτό που ήθελε είναι να ζήσει κάπου μόνη της ολομόναχη, να μην την δει κανείς να μην την ξέρει κανείς. Δεν ήθελε να τους ξέρει φοβόταν, τους φοβόταν όλους αλλά παρόλα αυτά δεν ήθελε να το ξέρουν, δεν ήθελε να τους το δείξει.
Το νέο της σπίτι ήταν όμορφο, οι νέοι της γονείς φαίνονταν καλοί άνθρωποι, θα άντεχε λίγο ακόμα αρκεί να μην μεταστρεφόταν η συμπεριφορά τους και άρχισε να μυάζει του φύλακα που ποτέ δεν συμπάθησε.