BEYAZ YALANLAR(Turhan #1)

Tanıtım

Merhaba canlarım.  İki sene önce kurgulanmış ama şimdi yazılmış ve düzenlenmiş bir hikaye ile çıktım karşınıza bu seferde. Bu hikayeyi gerçek anlamda kaybettiğim çok değerli insanlara ithaf ediyorum. Giriş bölümü önümüzdeki hafta sizlerle olacak hikayenin ilk tanıtımını buraya bırakıyorum.

Hikayenin ilk ithafını da bu hikayenin girişini yazarken sürekli kapısını çalıp başını ağrıttığım pembe_kaleme yapmak istiyorum. Fikirlerin için teşekkür ederim Zeynep'im 😍😍😘😘

Not: O iki sene üstüne 4 sene eklendi ve 6 sene geçti toplamda kafamda büyüdüler ve sonunda kalbimde yeşerdiler.

***

Kocaman tarihi yalının nişan sahiplerinin hazırlanması için tahsis edilmiş odasına birbirine bakan üç çift gözün her birinde ayrı sır, ayrı adanmışlık vardı. Sağ tarafında duran, toz pembe elbisesi içinde prenses gibi süzülen kumral kadın birkaç dakika sonra nişanlısı olacak Esin sol tarafında ise gerçekte aşık olduğu sarı saçlarının ışığında ömrünü aradığı Leyla vardı. 

"Geceden erken ayrılmak zorunda kalabilirim diye sizi önceden tebrik etmek istedim. Kemal keşke bana​ o gün kafede beraberken söyleseydin Esin ile nişanlanacağını. Neyse izin verirsen müstakbel nişanlın ile iki dakika yalnız konuşabilir miyiz?" Esin onun ne diyeceğini bilemediği için can havliyle Kemal'in koluna tutunmak istedi. Kemal ise sıkıntıyla ellerini yumruk yapmıştı. Beyaz yalanları yüzünden hayatında olmasını istediği tek gerçeği kaybetmekten ölesiye korkuyordu.

Buradan çıktıktan sonra ya da en azından etraf bu kadar kalabalık  değilken, belki sorunları hızlıca hallettikten sonra ona söyleyebilirdi. Bu nişanın arkasındaki sır perdesini ve planlarını ona anlatabilirdi. Ancak şu an bu iki arkadaşı yalnız bırakmalıydı. Omuzlarını düşürerek odadan ayrıldı. Kapının kapanma sesinin ardından Leyla'nın yüzündeki sahte gülümseme silinmişti yerine bir iğrenme ifadesi gelmişti. Yıllarını beraber geçirdiği arkadaşına süt kasesine düşmüş ölü bir böcek gibi bakıyordu. 

"Leyla ben." Esin açıklama yapmak istese de genç kız arkadaşının konuşmasına, cümlesini bitirmesine bile izin vermemişti.

"Yazıklar olsun sana Esin. Sana güvendim, sırrımı verdim, aşkımı anlattım. Ne acı ki yanlış kişiye güvenmişim. Ancak merak etme ben senin kadar hain değilim. Kalbimdeki aşk ölmese de senin olan adama bana gelse bile dokunmam. O kadar düşmem." dedikten sonra odadan çıktı. Kapının biraz ilerisinde erkek kardeşi ile konuşan Kemal'e bakmamıştı bile.

Biraz ilerideki banyoya kendini attığında beyaz mermeri elini acıtacak derecede sıktı. Hatayı yapanlardan biri de kendisiydi. Söyleyecek cesareti toplaması altı yılını almıştı ve o cesaretini toplayıp gelene kadar çoktan birisi kapmıştı sevdiği adamı. Karşısındaki altın varaklı göz kamaştıran aynaya acıyla bakıp kendine yüklendi.

"Ah Leyla, salak Leyla. Ne sandın adamın sen akıllanana kadar sahipsiz kalacağını mı?"

Derin acılarını kendine ve uykusuz gecelerine saklayıp yüzüne gülümseyen bir maske taktı yeniden. Bu geceden sonra ikisini de görmemek için elinden geleni yapacaktı. Aynı şehirde, aynı muhitte yaşarken ve çalışırken bunun imkansız olduğunu düşünememişti.