Fallen For You! [ON-GOING]

{Chapter Three}

Sophia

"Take a sit Miss..??? Ano nga ulit pangalan mo?" Tanong ng lalaking nasa gitna.

"Sophia Maisie Javier po ang pangalan ko." Ng sinabi ko yun ay sabay ko rin siyang inirapan. Bad kung bad talaga ako! Ang maldito niya kasi! Sa looks palang ng lalaking to...alam na alam mo talagang maldito siya. Hmp!

"Take a sit." Sabi ng Dean namin. Actually...ngayon ko palang siya nakita. Babae pala siya. Akala ko Lalaki. Kasi usap-usapan sa loob ng campus na lalaki daw ang dean namin. Pwe! Mga sinungaling naman pala eh!

Wala na akong sinayang na oras pa. Agad-agad na akong nagsalita ng deretso. "Why Am I here? What do you want for me?" Sunod-sunod na tanong ko. Bigla akong nahiya dahil lahat sila ay nakatingin sa akin. Ayuko pa naman na ako yung pinagtitinginan ng mga tao.

"So...walang magsasalita?!" Sigaw ko. Limang minuto na wala parin bang sasagot sa mga tanong ko? Tinignan ko ang babae na sa dulo. Inirapan niya ako and she smirk. Para saan ang smirk na yun?

"Kung wala naman pala kayong kaylangan sakin...I better go!" Sabi ko. At tinarayan sila. I'm a BadGirl! Itaga niyo sa bato yan!

Tumayo na ako at naglakad sa pintuan palabas ng magsalita ang Dean namin. Napako ang mga paa ko. Hindi na ako makagalaw dahil sa sinabi niya. "Your going to be the Secretary." Sambit niya na parang patay ba! Tinignan ko ulit sila.

"Why me?" Pagtatakang tanong ko. Ba't ako pa? Eh? Mas maraming top 1 dyan sa mga different levels tas ba't ako? Ang bobo ko kaya! Tsaka...nakwento ko naman sainyo diba? Na-nakakapagod maging Secretary ng iskwelahan na'to!

"Kasi...ikaw ang nabunot namin." Maikling sagot ng mukhang matandang lalaki.

Nabunot? So they consider yung pabunot-bunot lang sa magiging Secretary nila? Wow!!! Katangahan to! Ngayon ko palang naranasan to! Yung kinu-consider lang ang bunutan.

"And that is not valid explanation to me. And...bunot? Ang unique naman ng iskwelahan na'to? Kinu-consider palang bunutan ang mga bakanteng posisyon sa mga S.O.? Niloloko niyo ko eh!" Natatawang sabi ko.

Napa-buntong hininga naman ang Dean namin. Siguro...galit sakin? Dahil sa inasta kung ugali towards them?

"I couldn't believe sa asal mo'ng pinakita ngayon sa amin Ms.Javier." Sabi pa niya. "I thought na...mabait ka at unique sa ibang estudyante dito. Siguro nagkamali lang kami sa iyo." Tuloy pa niyang sabi.

"Kyle,palabasin mo na siya rito!" Sabi ng lalakin maldito.Kala ko wala na siyang bibig. Hindi na nagsasalita e.

Agad naman ako inalalayan ng Kyle na yun. Buti ang gentleman niya. Hindi katulad sa lalaking maldito! Tse!

Hayst! So baba nanaman ako? Mula 5th floor to 1st floor? Ang HANEP! Baka mamaya maputol na paa ko!

I started walking down in the stairs ng may bigla akong narinig na ingay. I'm on the way papuntang 4th floor sana. Kaso natigilan ako. Mukhang nag-aaway sila. Girl to boy. Hayst! Yan kasi! Sabi ko naman...walang forever eh. Magkakahiwalay rin kayo. (Napalusot ko pa.HAHA! Peace tayo!)

Hindi naman siguro masamang makinig na muna ako sa mga sinasabi o pinag-uusapan nila ano?

"Wengie! Ano bang pinagsasabi mo? Walang ganon! Walang bampira walang mga demonyo! Wengie you know what? Gumising ka na! Nababaliw ka na eh!" Sabi ng boy. Agad naman kumunot ang noo ko. Ano raw? Bampira? Demonyo? HUH?! Gurl! Nasa present generation na tayo! Wala nang maniniwala sa mga ganyan! Mga loko-loko na ngayon ang mga tao ano? Nagpapaniwala sa mga ganyan!

"Keene,totoo kasi yung nakita ko! Nag-aawayan ang bampira tsaka yung demonyo! Tas bigla ko nakita na may lumalabas na apoy sa kamay ng isang lalaki! Tas yung isa naman na disappear ka agad!! Keene! Maniwala ka sakin! Totoo lahat ng nakita ko,Keene!" Sabi ng babae--Wengie. Alam kung umiiyak ito and I could feel na takot-na-takot siya. Baka naman drama lang yan?

"Wengie naman! Baka that time...lasing ka lang or---"

"KEENE!!! HINDI AKO LASING HINDI RIN AKO BALIW! HINDI RIN AKO NAGMAMALIK-MATA! HINDI AKO TULOG! At lalo ng HINDI AKO BULAG,KEENE! NAKITA KO LAHAT NG NANGYARI! PATI USAPAN NILA NARINIG KO!" Halata naman sa boses ni Wengie the gurl na natatakot siya. Nanginginig na ako boses niya. Naawa ako sakanya.

"O sige nga! Anong pinag-usapan naman nila? At tungkol saan?" Nako-curious na tanong ni Boy--Keene.

"There finding a girl and...may binangit sila na kwentas!" Sabi naman ni Wengie. Bigla-bigla nag bago ang boses niya. Nababaliw na ba siya?

"Girl? Kwentas? Nako,Wengie! Tigilan mo'ko! This past days...your being wierd! At nawawalan ka ng oras para sakin! Ni-ayaw mo ng lumabas para kumain lang sa labas at mag-enjoy-enjoy tayo katulad ng ibang couples dyan! Nung monthsary natin ni-hindi mo'ko binati at t-next man lang! Ni-ayaw mo ng magpakita sa akin maliban na lang tuwing nandito lang tayo sa eskwelahan! If your staying wierd like this Wengie...we better break-up now!" Sabi ni Boy--Keene.

Kawawa si Wengie! First day of class,Break-up agad! Kawawa. Mula sa taas nakita kong iniwan ni Keene si Wengie na humahagol-gol sa kakaiyak. Tell me nga? How to comfort her? Kaya ayuko magka-roon ng relationship eh! Dagdag pasakit sa bangs!

I don't know why pero pinilit ng mga paa ko lapitan si ate gurl nahumahagol-gol sa kakaiyak. Nilapitan ko siya. Nakita niya sigurong nakatingin ako sakanya kaya pinahid niya ang kanyang luha na tumutulo mula sa pisngi niya. I feel bad for her. She's BROKEN.

Ayukong may nakikitang taong umiiyak sa harapan ko.Kasi parang ang sakit lang tignan na may taong nasa harapan mo'ng nasasaktan.

"Hey,are you alright?" Tanong ko sakanya. I know that was a lame question na tinanong ko sakanya.

"I'm okay." Maiksing sagot niya sakin.

"No! You aren't okay!" Sabi ko sakanya.

Ayaw parin niya tumigil sa pag-iiyak.Kaya I hug her. "The loneliest people are the kindest. The saddest people smile the brightest. The most damaged people are the wisest. All because they do not wish to see anyone else suffer the way they do."

Ewan ko ba kung bakit ko yun sinabi. Teka,wait! Naka-relate ba siya? Aber,Ewan ko na lang. Bigla-bigla lang kasi nag-u-automatic ang bibig kung bumukas.Ang layo ng ginawa ko'ng quotes sa nararamdaman niya ngayon. Punyeta kasi to'ng bibig ko!

"Thank you!" Matamis na sambit niya sakin. "Thank you for what?" Tanong ko. "Thank you kasi kahit hindi kita gaanong kilala meron kang gintong puso. You comfort me? Pambihira lang ako makakita ng isang katulad mo!" Sambit niya. Niyakap niya ulit ako. Mukhang na-eenjoy at gumagaan na ang feelings niya. Ginawa niya na akong TeddyBear! HAHA!

-

Habang pabalik na ako ng classroom namin...naiirita ako dahil lahat ng nadadaanan kung mga estudyante ay tinititigan ako mula ulo at paa. Tapos nag-papa-bow pa silang nalalaman tuwing nadadaanan ko sila. Yung iba...binibigyan ako ng space para makaraan.

Naiirita tuloy ako!

Habang naglalakad na ako malapit sa classroom namin bigla may humila sakin sa may janitors room. Hindi ko maanig siya kasi sobrang dilim sa loob. Bigla akong nagulat ng hinalikan niya ako. Napako ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko magalaw ang katawan ko. Parang nanggaling ako sa isang freezer na sobrang na iced na! Napansin ko na wala na pala siya sa harapan ko. Lumubas na pala siya ng Janitors room. Lintik! Gago yun ah! Ninakawan ako ng halik! HUHU~ Ang baboy niya! Ninakaw niya yung first kiss ko!

Sino kaya yun?

A/N: Em'so...soreh kasi antagal ko'ng hindi nakapag-update!!! Thank you for reading FALLEN FOR YOU!!! I hope na magustuhan niyo to'ng storya ko! (HAHA!) see yah in the next chap! :*