Fatherhood

Ματωμενος γαμος

Μουσικές χαχανητά και κραυγές ενθουσιασμού ήταν το μόνο που άκουγα εδώ και μια ώρα! Το κεφάλι μου είχε γίνει ήδη καζάνι από το πέρα δώθε.

Πηγαινοεφερνα ποτά και γλυκά σαν την σερβιτόρα συνεχώς. Και αυτός άφαντος.
Μετά την κουβεντούλα μας στην εκκλησία δεν τον ξαναείδα. Άνοιξα ένα μπουκάλι με μπίρα και το κατέβασα μονορούφι. Ήθελα να ακούσω τι άλλο θα θελήσει να μου πει.

Όλοι χόρευαν στη μέση του σαλονιού συρτάκια και ζεμπεκικα. Εγώ πάλι με τη μιζέρια μου και τα ποτά αγκαλιά. Ξέρω πως μια τέτοια μέρα έπρεπε να δίνω το σωστό παράδειγμα για χάρη του αδελφού μου, αλλά δεν μου κάνε κέφι να σηκωθώ να χορέψω με την ψυχή μου μια τέτοια στιγμή σαν και αυτήν.

Ένιωθα ένα κόμπο στο στομάχι μου συνεχώς... ήθελα να ξαπλώσω αγκαλιά με το μαξιλάρι μου και να μην ξανά ξυπνήσω. Είναι σχεδόν 2 τα ξημερώματα και το πάρτι έχει αρχίσει να παίρνει φωτιά και αυτός εξαφανισμένος. Μου τι δίνει όταν οι άνθρωποι δεν κρατούν τις υποσχέσεις τους.

Πήγα πίσω από το μπαρ με δυο μπίρες στα χέρια μου και κατέβασα τη μια μονορούφι. Έκατσα στο πάτωμα και προσπάθησα να χαλαρώσω ακούγοντας την μουσική. Περίμενα τον Dylan μήπως και εμφανιστεί.

"Θες παρέα;"
Ρώτησε ο Dylan και κάθισε δίπλα μου. Ως συνήθως με ένα ποτήρι ουίσκι στο ένα χέρι και ένα τσιγάρο στο άλλο.
"Καλοπερνας ε;"

Τον ρώτησα με την μιζέρια να απλώνεται στο πρόσωπο μου!
"Μπα δεν θα έλεγα πως αυτό το είδος γλεντιού είναι ο τρόπος που περνάω εγώ καλά!"

Σωστά... αυτός για να ευχαριστηθεί πρέπει να απλωθούν στον χώρο πτώματα και αίματα. Αυτή είναι η δίκη του μορφή καλοπέρασης. Ίσως να τον είχα παρεξηγήσει ελαφρώς... αλλά μου ήταν δύσκολο να συμβιβαστώ στα νέα γεγονότα.

Του χαμογέλασα στραβά και μυστήρια και τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας. Τα κατεβάσαμε με μιας και άσπρος πάτος.
"Λοιπόν εσυ ήθελες να μου μιλήσεις για κάτι! Ξεκινά..."

Τον ώθησα δειλά δειλά και αυτός σβήνοντας το τσιγάρο του στο τασάκι ξεκίνησε.
"Άκου δεν θα μεινω στη ζωή σου εφόσον δεν με θέλεις, αλλά θέλω να τα έχω καλά μαζί σου! Δεν θα σταματήσω να νοιάζομαι για εσένα έτσι απλά, αλλά θέλω να ξέρω πως θα φύγω και εσυ θα είσαι καλά μαζί μου. Σαβανα είσαι η κόρη μου και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό!"

Μου είπε και πραγματικά τα λόγια του με σημάδεψαν. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τον δω σαν πατέρα, τουλάχιστον όχι τώρα. Περάσαμε πολλά όσο είχαμε σχέση και δεν μπορούν απλά να ξεχαστούν. Ξέρω ότι πρέπει και ότι αυτό είναι το σωστό αλλά εγώ δεν είμαι έτοιμη να τα ξεχάσω όλα και να γυρίσω σελίδα.