Kapının açılma sesini duyunca besmele çektim ve bildiğim duaları okudum.

Annemin sesini işitince hemen kapıyı açıp merdivenin kapıyı gören basamığa kadar indim ve izlemeye başladım.

"Buyur çocuğum kime bakmıştın ?"Anne ne yaptın sen !Çocuğum nedir ya.

"Merhaba Handan Hanım.Ben Poyraz.Alesya'nın sınıf arkadaşıyım.Hani şu Carlos'a bakıcılık yaparken ortak olan."

"Şu meşhur Poyraz sensin demek.Hatırladım.Sen neden gelmiştin bakayım?!"

Poyraz'ın gerildiğini şu mesafeden bile hissedip görebiliyordum.Umarım rezil olmam.Umarım!

"Şöyle ki Handan Hanım.Biliyorsunuz ki sınavımız yaklaştı ve bu yaptığımız ödev bize artı puanlar olarak geri dönecek.Bu yüzden ödevimizi yarım bırakmak istemeyiz.Yani kısacası Alesya'yı alabilir miyim ?"

Anneme gerçekten çok şaşıyorum.Çok ama çok insafsızca birşeydi bu anne.Seni kınıyorum.Rezil oldum.

"Tabi yavrum.Derslerinizden geri kalmayın.Bekle çağırayım ben Alesya'yı."

Annemin yukarıya yöneldiğini gördüm ve hemen odama geri girdim.Yatağımın üstüne atlayıp elime hemen kitabımı aldım ve okuyormuş gibi pozisyona girdim.Ne zaman bu hareketi yapsam kanardı çünkü kitaplarla bütün olduğumu o da kabul etmişti.

Kapının açılmasına aldırmadan gözlerimi kitaptan ayırmadım.

"Kalk kız.Yine yırttın.Poyraz arkadaşın varya o geldi.Dışarı çıkabilirsin.Izin verdim.Hadi giyin.Aşağıda bekliyor."

Yataktan fırlayıp annemin boynuna atladım.Yıkılmadım ayaktayım duruşu göstererek kıkırdamasını duydum ve bende güldüm.Annemin çıkmasıyla dolabıma yöneldim ve ne giysem diye bakındım.Ama ne yazık ki seçenek sunamıyordum çünkü benim kıyafetlerim sınırlıydı.Siyah dışında tercih kullanmadığım için çoğu kıyafetim aynı gibiydi.Elime ilk gelen tişörtü alarak altına da siyah pantolon çıkardım ve giyindim.

Elime ilk gelen tişörtü alarak altına da siyah pantolon çıkardım ve giyindim

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


(Medyaya ekleyemediğim için buraya koydum♡)

Aynamın karşısına geçerek giydiğim tişörte baktım.Uzun zamandır bunu giymediğimi düşündüm.Tişörtümün ön kısmını pantolonun içine soktuktan sonra yüzüme baktım.Makyaj yapmama gerek yoktu ve makyaj yanlısı bir tipim de olmadığı için özel günler haricinde yapmazdım.

Saçlarımı elimle düzeltip tekrar yandan ördüğümde hazır olduğuma karar verdim.Kapıdan çıkarken de telefonumu arka cebime koyarak aşşağıya indim.

Aşağıya indiğimde Poyraz'ı tabikide oturma odamızdaki koltukta oturmasını beklemiyordum.

Birşey demeden yanına gittim."Ben hazırım çıkabiliriz."

Cevap vermeden ayağa kalkıp bana eşlik etti.Kapının önüne geldiğimizde o çıkıp ayakkabılarını giyerken bende ayakkabılıktan siyah nikelarımı alıp giydim.Çıkarken de anneme seslendim.

Ölümün Tutkusu #Wattys2018Where stories live. Discover now