Chapter 10 - *LABRAMONTE*

755 32 1
                                    

dedicated sa aking new kapatid :) BbyBanilla

---------------------------------------------------------

Chapter 10 – July 12, 2011

 *LABRAMONTE*

Andi’s pov

            Hi, I’m Anne Louise Cruz, but you can call me Andi for short. Ilang araw nang talk of the town itong student na magtratransfer. Late na sya ng 1 month bakit kaya ngayon lang sya lumipat hanggang ngayon hindi namen alam kung girl or boy ba to.

English time …

Kasalukuyang nakatungo ako dito sa desk ko dahil ako’y tinatamad at inaantok.

“class we have a new student be nice to him, Mr. Labramonte come here please introduce your self.”

Labramonte?

Labramonte?

Labramonte? Hindi naman siguro sya yun baka related lang.

“Hello everyone I’m Matthew Nicolas Labramonte

What?! MATTHEW NICOLAS LABRAMONTE?!!!!! Tama ba naririnig ko baka nabibingi lang ako

im from Korea I hope I’ll be friends with you all”.

Inangat ko ang ulo ko para tignan ang lalakeng to.

O___O

Bakit nandito yang nilalang na yan? Don’t tell me sa tabe ko yan uupo? Dahil sa tabe ko lang may bakanteng upuan.

“Mr. Lambramonte you can take your sit besides Ms. Cruz” What the heck!! Bwisit na teacher to.

            Naupo sya sa tabe ko bwisit talaga naman panira nang araw!!! Sa diname dame ng pdeng pasukan nyang school dito sa Phillippines dun pa sa school na nag aaral ako. Pde din namang dun na lang sya sa section nila Pauline grrrrrr.

“Hello ^____^ Kitkat”

aba may gana pa syang tawagin akong Kitkat family ko lang sa korea ang tumatawag saken nun ah. Grrrrrr!!! Kapal ng mukha pagkatapos ng ginawa nya saken sa Korea!

“Hey don’t you remember me?”

Lord, please lang pigilan nyo ko baka mapatay ko to ilayo nyo ko sa walangyang to!!!!.

“Hey kitkat”

“DON’T TALK TO ME! MIND YOUR OWN BUSINES” napalakas ata pagsigaw ko nakakagigil naman kase. Lahat ng classmates ko nakatingin samen. Nag sign peace na lang ako at naupo buti naman hindi na ko kinakausap nitong bwisit na to.

Salamat nakayanan ko ang 4 na subjects na katabe ko si Matthew nakakainis lang akala ko okay na ko kase hindi ko sya nakikita hindi papala nandito padin yung sakit na ginawa nya hindi padin naghihilom.

Papunta na kame ni Kate sa Canteen para puntahan na din ang barkada. Kanina pa ko tinatanong ni Kate kung ano daw problem ko hindi ko naman masabe sa kanya masyadong gwapong gwapo kay Matthew mukha namang pagong yun! Gwapo daw ewwwww!!

“KIIIITKAAAAATT!”  Sino pa bang tatawag saken nun nakooo! Tumataas ang dugo ko sa utak!! Ako’y nang gigigil kung may leon lang dito napakain kona tong bwisiiit na to!

“best close ba kayo ni Matthew? Diba family mo lang tumatawag sayo nun? Don’t tell me relative mo si Matthew?”

Sasagot na sana ako bigla namang lumapit si Matthew.

“hey kitkat can I join you? Wala pa kase akong friends dito sa school nyo you’re the only one I knew” *pout*

“kyaaaa! >_< your so cute!!!!!”

            Bago pa ko tumanging sumama sya samen hinatak na sya ni Kate papunta kela Pauline at ako iniwan tunay na kaibigan diba! Pag dating ko napakilala na ata ni Kate si Mathew kase nakaupo na to sa table at lumalamon.

 “kitkat, come here dito ka maupo”

            Sipain ko kaya to sa tabe nya pa ko pauupuin halos sumabog na nga ako kanina dahil sya ang katabe ko. Ewwwww ayoko nga tumabi sakanya magkapulgas pa ko. Hindi ko sya pinansin at naupo sa tabe ni Pauline ang sweet naman nitong dalawa buti pa sila mapayapa ang buhay.

“laaaabssss!!! Eat this masarap to daliiii!!”

“pde ba Ren may kamay ako wag mo na ko subuan nakakahiya =_= ”

  “Hui Andi bakit Kitkat tawag sayo ni Matthew?”

“wala feeling close lang sya”

“anong feeling close im her bestfriend back then in Korea”

“ewan ko sayo. Wag mo ko kausapin”

            Siguro nararamdaman din ng barkada na ayoko pag usapan kung anong meron kame ni Matthew ayoko din namang pag usapan. Eto yung maganda sameng magkakaibigan hindi namen pinipilit ang isa’t isang ilabas ang nararamdaman kung hindi pa talaga kaya basta nandyan lang sila para sumoporta.

            Ni isa sa kanila walang nakakaalam sa mga nangyare saken sa Korea ayoko na din namang balikan ang mga nangyare masyadong masakit gusto ko na nga syang burahin sa isip ko. Isa si Matthew sa mga ayaw ko nang balikang ala ala.

(AN: malalaman nyo din kung ano nangyare sakanila sa mga susunod na chapters :)

say it again ... please?Where stories live. Discover now