Karanlık geceye özgüydü eskiden. Bu yüzden küçükken korkardım gecelerden.Sevmezdim ben hiç karanlığı. Gündüz daha fazla zaman geçirebilmek için sabah erkenden kalkar,pencereyi açar,derin bir nefes alırdım aydınlığın içinden. Peki ya şimdi ? Karanlık gündüzde varmış. İnsanların gözlerinde , ruhlarında, kalplerinde de karanlık varmış! Kötü insanlar kafa kesmişler, karanlık insanları öldürmüşler. Masum insanlar kaçmaya çalışmış. Hatta çoğu hiç deniz görmediği halde, yüzme bilmeden atlamışlar denize bir umut. Kaçmaya çalışmışlar karanlıktan. Ama karanlık bir hortum gibi hep peşindeymiş masum insanların. Her şey güzel giderken bir anda çökmüş karanlık. Oysa emek vermiştik güzel şeyler için. Didinmiş, çabalamıştık. Kötü şeyler aniden oldu. Aniden çöktü karanlık, gözlerimiz karardı....
YOU ARE READING
Mihor
Short StoryRüzgar saçlarımın arasından geçip giderken, hayat avuçlarımın arasından kayıp gidiyor. Sen gibi... Parça parça hikaye, her biri hayat sepetimden... Söz, şiir, hikaye...
